Neğleyim Ne Çare Şiiri - Müslüm İnan

Yaşamak doğarken başlar ölürken biter
Yaşadıkların bir filim hillesi gibi
Yaşamadık,ların yüreğinde feryat figan
Sevginin kenarında berisinde büyüdüm
Bir yanım yaralı bir yanım öksüz
Beklenti,lerim arzularım olmadı
Anemde babamın zülümünde evi terk,etti
Kalmadı eski günlerde bir eser
Zaten annemde yeterince sevmemişti
Çalışırım bazen aç bazen tok
Bazen överler bazen söverlerdi
Yinede babamı seviyordüm
Hastaydi bırakıp gidemedim
Babam beni sevip sevmediğini fark etmedim
Defalarca gitmek istedim gidemedim
Yaz,k ış fark etmez yengemin zülümünde
Hiç mutlü değildim kendi evimde misafirdim
Her akşam çekilirim odama ümütlarım kalır yarına
Herşeyi sahibi abimdi yada öyle gerekiyordü
Cümleler boğazımda düğümlenir ne,çare
Bir,zaman sonra sabırdan başka çaremin olmadığını
Başka düşünme lüksüm yoktü
Görünüşte belki mütluydum
Anemin düşüncelerinin arasında olmadım
Zaten babamda ölmüştü çoktan
Köyümü terk etmiştim gitmiştim uzaklara
Hep özledim köyümü unutamadım
Her,gece suskun efkarlı darbeder
Hasretlen andığım köyümü yüreğimde feryat figan
Her gece hasret her,gece hayin çiyan
İçimde nefret gözümde bir damla yaş akmaz
Hasret gurbet derken çolük çocuğa karıştım
Ateş gürbet derken aciyla tanıştım
Ne selam verdim ne sellam aldım
Kısır döngü,de kurtulmak imkansız
Çocük,larim eşim gerisi tafaruyattı
Eşimin gözlerinde sözde dosr,larımız mahcup oluyordü
Bir başka bakiyor,dü mahsum,du ter,temiz
Eşimin onürlü dürüşü yeniden mucadele başlattı
Cebeleştim hayat ilen dim,dik durdu
Gönül gönüle verdik kürtülacaktik bu ızdirabta
Öyle olmüştu elele verdik yiktıl tapuları
Mutluyduk çocuk,larımızla paran,parça etik yalnızlığı
Hısım dostlarımız oldu saygı gördük
Yilar yiları kovalarken sevgimiz cığgibi büyüdü
Öyle bir sevgiki sorma heryanı hüzün doluydu
Küçücük yüreğimiz derya gibi büyüdü
Acı çektirenleri unutmuştuk çoktan
Dost olmuştuk bes,beli uzatmaları oynuyordük
Yinede onların sesi gür çıkiyordü
Yaşam tarzları arza çıkarmaktı
Birbirimize yetiyordük gerisi falan filan
Olsun onların karanlığında aydınlığa yürüyordük
Eş,ve dostlarımız çıkar peşinde koşarken
Kendinden başka kimseye yar olmiyan gür orman
Onları as geçiyorüm
Süsarım konüşmam
Sonrası?
Taş duvar arkasında herkes mutlu