Nefret Şiiri - Suavi Mutuğu

NEFRET

Ve bir kız gelir ötelerden
Avrupa Yakasından, Marmara’nın karşı kıyısına
B harfiyle müsemma ismiyle gelir
Ne kadar varsa oradan, topladığı kibriyle gelir
Diyete muhtaç cismiyle gelir
Ta şubatın sekizinde varilmiş hastalıklı fikriyle
Ölürcesine seveni görmeyen kör gözleriyle gelir
Tüm sadakatıyla yaklaşan bu aşığa
En karanlık kısmıyla gelir
Konuşur önce balı kıskandıran sözleriyle
Sonra peşinden, dağdan büyük yalanlarla gelir
Onu düşününce artık akla; akrepler,yılanlar,çıyanlar gelir
Bir görürsün dersin o işte neden olmaz niçin?
Masum yüzünün ardında şeytani süruruyla gelir
Sevgiyle katmerlenen gönlümün nefrete dönmesiyle
Mısralar içerden, derinden burkulu yerinden gelir
Yakışır kabarmış nefsi İstanbul hodbinine
Ablak suratına Anadolu çocuğu bir tokat gibi gelir
Sorarlar; hani severdin sonsuz değer verdin
Derim ki; ahmaklığımdan,saflığımdan ileri gelir
Onu en iyi anlatan şiiri seçecek olsan
Ne...al olduğunu yansıtan işte bu şiir gelir

İthafen

TUNCAY KORKMAZ