Nefret Şiiri - Şair Sidar

Hayatıma girdiğin ilk günden beri
Yaşama sevincimi elimden aldın
Ben sana doğru ilerliyorken
Sen hep bir adım geride kaldın

Çıkarsız,saf duyguyla sevmiştim seni
Hasret ve özlemle öldürdün beni
Kimse alamaz kalbimdeki kini
En büyük hatamdı seçmekte seni

Hep fedakarlıkları benden bekledin
Dertlerime birde sen dert ekledin
Bir gün gelirsin diye yolun gözledim
Allah kahretsin ki ben seni sevdim

Dayan garip gönlüm buda geçecek
Kara yeller elbet onada esecek
Yağmurdan kaçıpta doluya rastlarsa
Benim kıymetimi o an bilecek

Ben sevdim diye hep söylüyorum
Sende o cesareti göremiyorum
Öyle nefret ve kin sardı ki beni
Ne yapsam geriye dönemiyorum

Sen gül'ü değil dikenini sevdin
Küçücük yüreğimde sen artık öldün
Sen beni öldürmeyip süründürürken
Ben seni öldürüp maziye gömdüm...