Nefret Şiiri - Mikail Tatar

Bir mücadeleki; başa baş, dişe diş
Ya kazanacak ya kaybedeceksin
Kârı var, zararı var zor alışveriş
Ya katlanacak, ya terkedeceksin

İntikam ateşi düşmüş içine
Dışın ayrı söyler, küsmüş içine
Sevgi nefretini kusmuş içine
Çare yok mecbur sabredeceksin

Erimedi henüz kalbimde buzlar
Şekeri zehretti, ektiği tuzlar
Sayesinde yok oldu gülen o yüzler
Olanları unutup nasıl gideceksin

Acı çektirmektir onda meziyet
Bugün, yarın derken verdi eziyet
Oyalıyor seni budur vaziyet
Gelse bile hemen defedeceksin

Hevesin içinde kalmasın diye
Sonra pişmanlığın olmasın diye
Kalbine sevgisi dolmasın diye
Utanmayıp yüzüne küfredeceksin

Kalp bahçende açan nadide güldü
Belki verilen en değerli ödüldü
Seni öldürmeden o kendi öldü
Duasını okuyup defnedeceksin

Anlamadım neydi benden isteği
Görmedim hiç bana verdiği desteği
Çıkarıp boynunda duran kösteği
Böylesini sorgusuz katledeceksin
Çal-26.03.1999