Nefret Şiiri - Ziya Yüzerler

Gökyüzünde sönük bir yıldız gibisin,
Kalbimde sürekli bir yara açan zehir.
Nefretinle beslenen karanlık bir sis,
Ruhumu saran, beni içten içe yıpratan bir yıkım.

Sözcüklerin keskin bıçaklar gibi saplanır,
Kalbimin derinliklerine, acı dolu yaralar açar.
Gözlerinde yanan ateş, bir cehennemdir,
Dilinden dökülen her kelime, bir zehirli ok gibidir.

Nefretin soğuk bir rüzgar gibi eser,
İçimi dondurur, umutlarımı buz tutar.
Gözlerinle baktığın her an, yıkıma uğrarım,
Kendimi kaybederim, karanlık bir uçurumda boğulurum.

Nefretinle beslenen bu şairin sözleri,
Bir fırtına gibi savrulur, düşmanca bir ritimle.
Ama bil ki, nefretinle büyüyen bir ateş,
Sonunda seni de yakacak, gözlerinde sönecek.

Ne zaman nefretinle dolu bu şiiri okusam,
İçimdeki ateş daha da büyür, daha da alevlenir.
Ama bil ki, nefretinle beslenen bu şiir,
Aslında sadece seni değil, beni de yok eder