Nefret Şiiri - Ezgi Arslan

Aşırı doz sen yüküne maruz kalmış kalemimle.
İçine nefret kaçmış bir aşktan yazıyorum sana;
Şimdi, derin bir geçmiş çektim içime;
Dokunmak için kuytularımdaki 'sen yarasına'
İmha etmek için içimdeki seni.
Tahalmülsüzlüğüm anılarıma değil,
Ölü ve kemirgen duygu atıklarıma..
Ki ben seni kendimden arta kalanlarla sevmedim,
Senden kendime kalanlarla yetindim.
Şimdi, faili sensin içimdeki cesedin..
İçimdeki nefreti sıkboğaz eden,
Kokuşmuş bir şiir gibisin
Boğaz düğümümde çıkmayı bekleyen,
Kaç aşktır yazılması ertelenen..
Kaç temmuz ısıtmaya çalıştım ruh üşümelerimi
Bulutlara gömdüm kim bilir kaç güneşi
Karanlığa gark oldum, bölme nefretimi..