Sözcükleri birleştirip cümle yapamadım..
Dinlenmeye değer sözlerim vardı..
Cümle içinde kullanamadım..
Ve zamanla..
Kafa karıştırıcı bir dolu sözcük birikti içimde..
Beynimden tüm vücuduma yayılan..
Her bir harfi tümör tadında..
İçimi dışıma çıkaran..
Kaybetmemek için sakladım hepsini..
En sonunda..
Patlatabildiğim yerlerden patlattım..
Hala birer sözcüktüler..
Çevremdeki herkes nasibini aldı patlamadan..
Herkese birer sözcük barındırdım içimde..
Senin için de var bir tane..:
Babanın gurur duyduğu bir evlat oldun sonunda..
Yıllarca çalıştın çabaladın ve bir fabrika diktin yüreğime..
Yüzlerce işçin var artık..
Ürettikleri malzeme ise,
Her geçen gün bir hücremi daha yok ediyor..
Nefret...!
Gülden Avcı
Gülden AvcıKayıt Tarihi : 8.5.2010 14:53:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Gülden Avcı](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/05/08/nefret-121.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!