© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
ne yaparsan yap, nerede, kiminle olursan ol yalnızsın.kendinden korkan yalnızlıktan korkar.etrafında konuşacak veya seni sevecek kimse olmadığını düşünüyorsan, bu yalnızlık değil kişilikte bir problemdir.
yanlızlık güzeldir büyük bir duygu yoğunluğuna sebep olur ve sonrada anılarla gözyaşlarına...
Yanlizlik paylasilmaz, paylasilirsa yanlizlik olmaz
yalnızlık bence insanın kendini nasıl hissetiğine bağlı. Çünkü insan yüzlerce insanın arasında yapayalnız düşünür, temtek olduğu zamansa hiç yalnızlık hissetmez.
Ama tercihen, ama istemeden milyonların içinde hiç birine değmeden dolaşmak
yalnızlığım bir gün kapımı çaldı
buyur ettim içeriye misafir oldu
kovmak istesemde beceremedim
yalnızlığım sonunda yatıya kaldı
sabah ile güne tatlı başladık
sanki dillerinden bal akıyordu
benmi onu sevdim öylemi sandı
evimin askısına kürk asıyordu
ikramlarım sonsuzdu ben bilemedim
sonunda ruhumla alaya durdu
onu sevmediğimi anlıyamadı
yalnızlığım aniden çiçeğe durdu
kıyamadım çiçekleri çok seviyordum
oda beni sevdi meyveler verdi
şimdi çok seviyoruz birbirimizi
o bensiz ben onsuz yapamıyoruz
beni bırakmıyor paylaşamıyor
git başımdan desem surat asıyor
öyle bir kapladıki tüm benliğimi,
sanki bir asker gibi nöbet tutuyor
En mutsuz olduğun anında mutlu olmaktır...
En yanlız olduğun anda yalnızlığını kendinle paylaşmandır...
Aslında yalnız kalmamaktır...
atilla sinan
...yalnızlık...
...doğru şeyler düşünüp yanlış yerlerde durdum hep...
...çook uzağım kendime ustam...
...yalnızlığım bu yüzden...
...Coşkun Karabulut...
...pek güzel anlatır Asaf yalnızlığı...yaşamışlıklarından...
...yalnızlık paylaşılmaz...paylaşılsa yalnızlık olmaz...
...YALNIZIN DURUMLARI...
...Herşeyi süpürebilirsin, sonbaharı süpüremezsin...
...Sen her şeyi süpürebilirsin...
...Sonbaharı süpüremezsin...
...Yalnızsa...
...Sürekli bir sonbaharı süpürür hep...
...düşünemezsin...
...yanar sobasında yalnızın üşüyen bakışları...
...lambasında karanlığa dönük bir ışık titrer sönük sönük...
...penceresi dışına kapanmıştır kapısı içine örtük...
...yalnız bin yıl yaşar kendini bir an da...
...yalnızın nesi var, nesi yoksa tümü birdenbiredir...
...yalnız bir ordudur kendi çölünde...
...sonsuz savaşlarında hep yener kendi ordusunu...
...yalnızın sakladığı bir şey vardır...
...boyuna yerini değiştirir...
...boyuna onu arar...
...biri bulsa diye...
...yalnız hem bilgesi, hem de delisidir kendi dünyasının...
...ayrıca, hem efendisi, hem kölesidir kendisinin...
...tadını çıkaramaz görecesiz dünyasında...
...hiçbirisinin...
...yalnız sürekli dinleyendir...
...söylenmemiş bir sözü...
...sözünde durması yalnızın yalancılığıdır kendisine...
...hep yüzüne vurur utancı...
...o yüzden gözlerini kaçırır gözlerinden...
...yalnızın odasında ikinci bir yalnızlıktır ayna...
...yalnız hep uyanır ikinci uykusuna...
...yalnız kendi...ben...inin...sen...idir...
...bir sözde saklanmış bir yalanı...
...bir gözde okuduğundan....
...bakmaz kendi gözlerine bile...
...her susadığında o kendi çölündedir...
...kendi öyküsünü ne anlatabilen ne de dinleyebilen...
...kendi türküsünü ne yazabilen ne söyleyebilen...
...bir zamanlar güldüğünü anımsar da...
...yoğurur hüznünün çamurunu avuçlarında...
...yalnız aranan tek görgü tanıdığıdır...
...yargılanmasında kendi davasının...
...her duruşması ertelenir kavgasının...
...yalnız hem kaptaı hem de tek yolcusudur batmakta olan gemisinin...
...onun için ne sonuncu ayrılabilir gemisinden ne de ilkin...
...yalnızın adı okunduğunda...
...okulda ya da yaşamında...
...burda diyemez...ama yok da...
...uykunun duvarında başladı...
...önceleri bir toz gölgesi sanki...
...sonra bir yumak yün gibi...
...ama şimdi iyice görüyor...
...örümceğin ağını gün gibi...
...yalnız duymuş olduğunun sağırı...
...görmüş olduğunun körüdür...
...ölür ölür öldürür...
...öldürür öldürür ölür...
...duyduklarını unutur, duyacaklarını düşünür...
...yalnızın adına hiç kimse konuşamaz...
...o kendisinin sanığıdır...
...yalnız önceden sezer sonra olacakları...
...paylaşacak biri vardır...
...anlatır anlatır ona...
...olanları olmayacakları...
...her leke kendisiyle çıkar...
Çoğu insan yanlızlıktan yakınır...Aslına bakarsanız yanlızlık bir duygu değil, sadece yaşamın bir parçası...Hemen hemen hepimiz, yaptığımız iş itibariyle yada bulunduğumuz konumlarda gün boyu hep 'birileriyle' beraberiz, ama ben kendi adıma; genede yanlızlıktan şikayetçiyim.....Bu kadar kalabalığın arasında bu kadar yanlız olabilmek şaşılacak şey doğrusu...
'Kalabalık içinde yanlızlığın ne olduğunu bilirmisin.
Bilirmisin hayallerin dipsiz kuyusunda kaybolmayı.
Yardım çığlıklarının duyulmamasını.
Yavaş yavaş eriyip yokolmanın ne olduğunu bilirmisin
Şairin dediği gibi;
Sen nereden bileceksin ki.
Sen zaten beni hiç anlamadın ki...(Ünver Genç)
sadece yaradana mahsustur, onun içinde insanı cezbeden bir yönü vardır.
herkes yalnızdır biraz ve herkes kalabalık
kalabalık içinde tektir insan...
herkes birilerini arar kendine ve bu arayış içinde yalnız olup olmadığını bile düşünmez
bir gün gelip de herkes tek tek ayrılıp gidince
işte o anda kendisine döner ve düşünür
elimde kim var.. sedece BEN varım beni terketmeyen....
insanı en iyi tanıyan kişi dostları, arkadaşları, ailesi veya sevgilisi değil, kendi yalnızlığıdır
Yalnızlık! Gecedir biraz...ve içimde sadece benim duyabildiğim o gizli şarkı...
YALNIZLIK, YANINDA KİMSE OLMAMASI DEĞİL YALNIZLIĞINI SÖYLECEK KİMSENİN OLMAMASIDIR...
hiçlik!
bak yine yalnızlık kapında
açar açmaz üzerine yürüyecek,
ya sonsuza dek otur o kapının ardında
ya da çık yüzleş onunla...
Nathalie
Ben tükenen beraberliklerin değil; ulaşamadığım -üretken yalnızlıkların-peşindeyim.zamana sığmayan bir zamanın, zamanın dışındaki bir yerin, bir makamın arayıcısıyım...(Yol Düşleri)
paylaşıldığı söylense de paylaşılmayan, zaten paylaşıldığında gerçek anlamını kaybeden, çoğu zaman ihtiyaç duyulan, bazen insanı rahatlatan, bazen çıldırtan bir kavram....
Yalnızlık, kendimi kendimle yüzleştirdiğim zaman dilimi.
uzun bir nehir gibidir ve kendi içinde akar durur.Alır başını gider bir yerlere varmak için; kendine katıklarıyla kendinden verdikleriyle gider ama yine kendine kalır.akar gider.bir denize ulaşmak için.ama bir türlü ulaşamaz denizine.herzaman çıplaktır.ve kendi yanlızlğının hikayesindedir.yanlızlık bir arayıştır.neyi aradığını bile bilmeden aramaktır.tabiki acı bir bekleyişi de barındırır içinde.
Yalnızlık..Herkesın her an yasadıgı ama sadece kendı basına kaldıkları zaman yasadıgını sandıgı anlar.Hayır yalnızlık anlardan olusmuyor,yalnızlık omurun ta kendısı.Hayatımız boyunca yalnızız.Aile,dost,sevgılı,es,cocuklar....Onlar cevremızde olanlar ama bız bu dunyaya yalnız gelmısız onlarla dogmadık ve onlarla olmıycez kuskusuz.Herkes sırası geldıgınde gıdecek ama toplu degıl tek tek...ve Kalanlar bır kac goz yasılı gunden sonra kaldıkları yerden devam edecekler bu kuralıdır dunyanın.Bız yanımızda bırılerı yokken ya da evde cıplak dolasırken kendımızı yalnız sanırız ya da bırı bızı anlamazsa dertlesecek bırını bulamazsak.Bence ıste bu bır omur boyu suren yalnızlıktır ama ınsan etrafındakı et kalabalıgından dolayı yalnız oldugunu anlamakta hep gec kalır ya da asla anlamak ıstemez..
yalnızlık ölümle başlar..
insan ölene kadar hiç yalnız kalmaz.
İnsanın kendisi olamamısıdır yalnızlık.
Özdemir Asaf diyor ki:' Yalnızlık Paylaşılmaz paylaşılırsa yalnızlık olmaz.'
Başka bir deyişle 'ben varsam yalnızlık yoktur, benden başka kimse yoksa tek başımayımdır.' Lütfen! Tek başınalıkla yalnızlığı iyi sorgulayın arkadaşlar.
İnsanın iki kere uyanma hakkı vardır.biri bu dünyada,diğeri
öbür dünyada.uykuda yada uyanık,her an içinde bulunduğumuz durumdur yalnızlık.
Yalnızlık hayattan bütün bağını kesmiş bir köşede oturup harıl harıl düşünmektir
Yalnızlık: Bütün kelimeleri içine alır ,kendi dışarda kalır.