hayat, çarpar ya ağırlığını camlarına evlerin, ışıklara aldanmayın, evler de yalnızlıktır, evler de...siz çekersiniz gece büyür, gece çeker de bazen siz küçülürsünüz; geceler yalnızlıktır...
o hep yalnızdı,orda bir başınaydı,bütün bunları yaşarken,herşeyi bilinmezliğiyle birlikte yalnızdı.ruhunun haline dokunan elleri hatta kucaklayanları uzaklaştırmış yanından,neden sanki yalnız kalmak istemişti adam.
bende hep öyle yaptım köprü kurmak için aldığım malzemeyi yanlış kullanıp duvar ördüm ve acı olan ne biliyormusunuz o duvarı yıkmak için ne kadar uğraşsamda yıkamadım...çok sevdiğim insanların kalplerini kırmaya öyle alıştım ki kırıyorum telafi edemiyorum...
yalnız... kişinin başka kişilerle irtibatının kopuk olduğu durum...yal(ı) nız... bir yandan da bir araya gelmiş kişilerin en sade, katışıksız, saf halleriyle birbirlerinin yanlarında olmalarını çağrıştırıyor...
Bu terim çoğu kez "yanlız" denilerek karıştırılır. Kelime kökü "Yalın" olduğu için doğrusu "Yalnız"dır.
En son ne zaman yalnızdınız. a - Valla ben kalabalık bir adamım, nedir o b - Kim değil ki c - 24 Katta oturuyoruz, başka nasıl olacaktı, normaal.
"...Süreklidinleyendir S ö y l e n m e m i ş b i r s ö z ü....."
O kadar yalnızım ki sıradaki şarki bi sonraki şarkıya gelsin
Kimsesiz, herşeyde tek, mutsuz, hüzün doludur o...
düşünce ve ruh arkadaşlığı kuramamaktır...
yalnızlık psikoljiktir,öpülünce geçer...belki de geçmez kimbilir...ilginç ama yalnızlık bana hep yaşar kurt'un şarkılarını hatırlatıyor...
'Kendi
Ben'inin
Sen idir '
Yalnızın sakladığı birşey vardır
Boyuna yerini değiştirir
Boyuna onu arar
Biri bulsa diye
Ö.A
yalnızlığınız nasıllar efendim?
Dolu dolu caddelerde, tıklım tıklım kaldırımlarda elleri cebinde dolaşan kişidir yalnız.
'Öyle büyümüş ki içimizdeki yalnızlık, sevilmeyi beklerken,
beklemeyi sevmişiz...'
hayat, çarpar ya ağırlığını camlarına evlerin, ışıklara aldanmayın, evler de yalnızlıktır, evler de...siz çekersiniz gece büyür, gece çeker de bazen siz küçülürsünüz; geceler yalnızlıktır...
o hep yalnızdı,orda bir başınaydı,bütün bunları yaşarken,herşeyi bilinmezliğiyle birlikte yalnızdı.ruhunun haline dokunan elleri hatta kucaklayanları uzaklaştırmış yanından,neden sanki yalnız kalmak istemişti adam.
yalnız seni sevdim ben
Gönlüm gözüm Sen'in ile açılır.
Geçilmezler Sen'in ile geçilir.
Adın anılınca nurlar saçılır;
***Doğ ruhuma beni hasretle yakma!
***Hak aşkına kulun yalnız bırakma!
yalnız yürüyorum..yalnız düşüp yalnız kalkıyorum..
istemekten usandım..beklemekten yoruldum...kendime varıyorum böylece(amin)
Yalnızlık; gözümüzde canlanan çaresizliğin,kimsesizliğin göstergesi değil midir bazen
bazen de huzurun,dingilliğin,sakinliğin simgesi oluvermez mi?
her bitişin ve her başlangıcın aynı zamanda belirtisi değil midir yalnızlık...
her biten cümlenin arkasından koyduğumuz noktanın çıkardığı ses,
ve yeni başladığımız cümlenin so...nu da aynı sese mahkum değil mi?
hepsinin özeti de YANLIZLIĞA eş değmez mi?
zifri bir karanlığın sesidir yanlızlık
bende hep öyle yaptım köprü kurmak için aldığım malzemeyi yanlış kullanıp duvar ördüm ve acı olan ne biliyormusunuz o duvarı yıkmak için ne kadar uğraşsamda yıkamadım...çok sevdiğim insanların kalplerini kırmaya öyle alıştım ki kırıyorum telafi edemiyorum...
bireyin yaşamdan etrafından uzak kalması..
İnsanlar köprü kuracakları yerde, duvar ördükleri için yalnız kalırlar...
yalnız
kendini avutur
kendi sesiyle
“Gerçekten yalnız olan”
“gerçekten yalnız olanı” arar.
“İki gerçek yalnız”
“iki ayrı yalnız” olmadığı için
“arayan ve aranan” kişinin kendisidir artık.
Aranacak “başka” yoktur.
Kemal Gökdoğan
Doğduk yalnız,ölsek toprağa gireceğiz yine yalnız
Sen yoksun, dünya yanımda olsa yalnızım.ş
Hadi git artık
Sensizliğimle yalnız bırak beni
Y alın sade
A sabi sinirli
L anettain başıboş
N edensiz sebep
I ssız metruk
Z zehir zıkkım hayat yani ben sor iş yani var mı ben gibi
Yalnızığı yarenim bilim; yanıldım, yalnızlığı yaverim bildim; aldandım, velev ki yalnızlık benim yarim imiş...
yalnız... kişinin başka kişilerle irtibatının kopuk olduğu durum...yal(ı) nız... bir yandan da bir araya gelmiş kişilerin en sade, katışıksız, saf halleriyle birbirlerinin yanlarında olmalarını çağrıştırıyor...