© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Şiir, zamandan önce yazıldığı için, iyice hazır olduğumuzda, havanın müzik olduğu, şahene şakımalar duyduğumuz bu bölgeye girebiliriz.
Emerson, 1882, ŞAİR,
Sıradan.
Trajik insan soylu insandır, soyluluk, insanın nereden geldiğine değil, nereye doğru gittiğine bağlıdır, soylu insan
insanlar arasında derece ve sıra ayrılığı gören, onları eşit görmeyen, mesafe ihtirası olan insandır, kendinden emin adımlarla yürüyen insandır, çünkü o kendini eğitmiş, uzun bir disiplinden geçirmiş ve kenidini kendi avucu
içine almış insandır, kalbini bağlayıp, kendi kendine sonsuz özgürlük verdiği için gaf yapmaz, doğru olmayan bir şeyi de, çünkü onun kendine saygısı vardır. Trajik insan yeryüzünün anlamıdır, tam bu örümcek ve ağaçlar arasındaki ay ışığı da, tam bu an ve ben kendim de. Varlığın ebedi kum saati hep yeniden dönecek, sen de onunla birlikte tozun tozcuğu denildiğinde, trajik kişinin karşılığı kendi hayatına evet demesidir, onu olduğu gibi hep istemesi, onu olduğu gibi sevmesi kişinin - amor fati - sidir.
Nietzsche ve İnsan, İoanna KUÇURADİ,
Her neye ki bir insan yaşantılarıyla ulaşamıyor, ona kulakları da kapalıdır.
Buna sabırla, sertlikle, boynu kırılmadan, ama, umut beslemeden de dayanabilen kişi, sağlığa götüren yola girmiş
demektir, ama, bu yol çeşitliliği kaygılandırmaz onu, ancak ilgisiz bırakır, çünkü bir zamanlar onu kaygılandıran,
kendisiyle ilgili olmayan şeyleri arkada bırakmış, küçük dozlarla yavaş yavaş onları aşmış, oldukça uzun bir yol yürümüştür, bu bir çeşit uykudur, ama karar anı kişiyi, uyanık bulur.
Nietzchle, ve İnsan, İoanna KUÇURADİ.
Son insan, nasıl bir insandır, kendi kendisini küçümseyemeyen, kendi kendisine gülemeyen, kendi gücünün sonsuzluğuna inanan, bilimin herşeyi başarabileceğine inanan, çarşıda pazarda başarı kazanan, modern insan, halis şeyleri kırıp döken, halka indiren, popüler yapan modern insandır, o zaman yeryüzü küçülür ve üzerinde soninsan zıplayıp, hoplar, herşeyi küçük yapan son insan, cinsi kurutulamaz onun, pire gibi, son insan en uzun yaşayan insandır, - Mutluluğu biz bulduk - der son insanlar, ve göz kırparlar.
Nietzsche, 1900
Ve ilave eder, çöl büyüyor, vay haline çölü gizleyenin, ölümü sonrası elli yıl boyunca avrupa hallaç pamuğu gibi atılır, tasnif yolundan vazgeçmez, bugün aynı ısrarın türevlerini yavaştan gözlemliyoruz.
Gerçeğin doğası zamanı geldiğinde yayılmak ve ancak bu zaman geldiğinde görünmektir, ve bu nedenle hiçbir zaman çok erken görünmez.
Hegel, 1831, Ruhun Fenemenolojisinden.
Nesneleşmiş yangın, herkes hiçkimseyle el sıkışır, bu kendini beğenmiş, her şeyi yapabilirim fikrinin yolu, boşluğa çıkar.
Aztek medeniyeti dönemlerinde, yılın belli zamnalarında çevre yaşayanlarından çocuklarını kurban etmek için tapınaklarda ailelerden talep edilirmiş, artık gelişmiş bir dünyada yaşıyoruz, çok daha medeniyiz, şükür, fabrikalarımız var, kısmet, size de çıkabilir.
Modern aşamanın yeni tanrıları fabrikalar kurbanlarını talep ediyor, tören için tapınaklarımıza davetlisiniz, yani organizasyonlara. Güzel günler göreceğiz çocuklar.
Eğer barışı bozarsanız bilin ki, Allah kudret ve hikmet sahibidir.
Gel, tabii, değirmene.
Herşeydir, gerçek hiçbir şey, gerçeğine ulaşmaya çalışmayanın da algı da önü kesilir, geçmiş olsun.