Kültür Sanat Edebiyat Şiir

Adnan Menderes belki tarihte ilk değil ama Türkiye'de ilk demokrasi kurbanıdır. Türkiye, demokratik hayata onunla birlikte geçmiştir. Maalesef anti demokratik darbeci güçler, kendilerini demokrasinin, milletin üstünde görerek milletin iradesini al aşağı etmişlerdir. Bugün cumhuriyetçiler olur olmaz her şeyi irtica ile bağdaştırıyor. Hiç bir delikanlı insan da çıkıp söylemiyor: - Halkın seçtiği bir lideri usülsüzce yerinden indirmenin adı nedir diye? Türkiye'de bazı şeyler çoktan yıkıldı. Hala neyi ayakta tutmaya çalışıyorsunuz?

Akıl, Allah'ın insana verdiği en büyük nimettir. Akıllı yaşmakta Allah'ın emir ve yasaklarına uygun bir biçimde, Allah'ın belirttiği kurallar doğrultusunda yaşamaktır. Şimdi sorarım? Hitler gibi ne idüğü belirsiz, hangi millete kıyak çektiğini bilmediğin, aynı zamanda Allah'ın yasakladığı bir suçu yani insan öldürmeyi ziyadesiyle faaliyete döken bir insanın hayranı olmak mı akıllılık ve ruhça güçlülük? Sen akılla ve ruhla ne anlıyorsun? Öyle Platon'un, şunun bunun sözleriyle kaçamak cevap verme! Ne millet senin aptal demenle aptal olmaz ne de akılsız demenle akılsız...

Bence dünya aptal değil sen renk körüsün... Kırmızıyı Yeşil görüyorsun...

Deniz Gezmiş Türkiye Cumhuriyeti tarihinin en popüler simalarından biridir. Ama gel gör ki kendisi cumhuriyet rejimiyle ne kadar alakalı... Deniz Gezmiş sosyalist bir düzen için mücadele etmiştir. Hem cumhuriyetçi hem de Denizci olanlar bu durumu göz ardı etmesin ve bunun üzerinde düşünsün. Yıllardır rejimi sevdiğini ve rejime bağlı olduğunu iddia eden yurdum insanı dindar kesime karşı bir cadı avcılığı harekatı başlatmıştır. Sadece dindar kesime de değil... Kendilerince rejim aleyhtarı herkese karşı... Amaçları Türkiye Cumhuriyeti rejimini korumak. Peki aynı insanlar acaba Deniz Gezmiş'i neden kahraman yapıyor? Neden? Deniz Gezmiş sosyalist bir düzeni savundu. Yani şu anki mevcut düzenimizin dışında bir düzen, yani mevcut düzeni tehlikeye sokacak bir düzen... Neden cumhuriyetçiler bir anda Deniz Gezmiş'e asıldı diye acıdılar? Niye suç ve suçlu anlayışı duruma göre değişkenlik gösteriyor? Adnan Menderes'in idamına sevinenler Deniz Gezmiş'e neden üzülüyorlar? Bu insanlar bu vatanın ezeli düşmanlarının sağladığı desteklerle yurt dışında eğitilerek yurt içine sokuldular. Banka soymak, fidye almak, adam dolandırıp bu milletin parasıyla silahlanmak ve beslenmek yolunu tuttular. Bunlar devrimci olarak Lenin'i, Mao'yu, Che'yi tanıyan kimselerdi. Halbuki 27 Mayıs'ta vatana ihanet suçuyla itham edilenlerden hiçbirinin bu suçlarla kıyaslanacak hiçbir davranışları yoktu... Bu cadı avcıları acaba DENİZ'e düştükleri için mi YILANa sarılıyorlar.

1453 Türk tarihi açısından kutsal bir zamanı ifade eder. Köklü bir imparatorluk olan Roma'nın son uzantısı da Fatih Sultan Mehmet'in 'Ya ben İstanbul'u alırım ya İstanbul beni' düşüncesiyle tarihe gömülmüştür. İstanbul tarihin her döneminde büyük önem arz etmiştir. 1453 seneside bu stratejik kentin Osmanlı'nın kanatları altına girdiği zamanın tarihidir.

O karmaşık dönemde Sultan II. Abdülhamit'i tahttan indirerek meşrutiyet diye seğirten ittihatçıların devlet yönetiminden hiç anlamadıklarını gösteren en büyük delil. Balkan savaşları nedeniyle ciğeri kediye emanet eder gibi adaların yönetimini geçici bir süre İtalya'ya emanet etmişlerdir. Ve neticesini de kazık yiyerek görmüşlerdir. Bugün bizim kara sularımıza yakın o adalar Yunanistan'ın ellerinde.(Gökçeada ve Bozcaada hariç) .

Güler misin ağlar mısın? Hitleri de müslüman yaptık ya artık dünyada gayrimüslim kimse kalmamıştır herhalde... İşin absürt tarafı şu: Bizim insanımız nedense yabancı politikacı, lider ya da diktatörlere karşı hayranlık beslemektedirler. Bir de bu hayranlıklarını onları dinimize dahil ederek onları dinimizle şereflendirerek bizden biri haline getiriyorlar. Hitlere müslüman diyorsunuz... Açın okuyun Hitlerin hayatını İslam namına bir faaliyeti olmuş mu? Ne yapmış? Gidip Cami mi yapmış? Sadaka verirken mi görüntülenmiş? Ya da İslam adına ılımlı demeçleri mi var? Siyaset, politika, diplomasi, tarih üzerine düşünürken duygusal olmayalım biraz akılcı olalım...

1 Mayıs, 1 Mayıs, 1 Mayıs, günlerdir hatta yıllardır milletin kafasını şişirdiler, ülkenin gündemini gereksiz yere meşgul ettiler. Peki ne oldu? Bayram gibi mi kutlandı? Ya da halkımız bayram yapabildi mi? Bu soruların cevabı ortada... Kırılan dükkan ve atm camları, yerden silah niyetine sökülen kaldırım taşları, atılan molotof kokteyller ve daha nicesi... O insanlar niçin oradalar? Bu soruyu onlara sorduğumuz zaman verecekleri cevap; devrim için, HALK için. Evet komik olan tarafta buya! Sen halkının malına, canına, huzuruna taciz et. Kendin gibi bir ana ve bir babadan gelen, ülkenin polisine saldır. Sonra da halktan devrimden bahset. (gerçi ben bu olayları çıkartanların kaç babadan geldiğini bilmiyorum!) Aç tavuk kendini darı ambarında zannedermiş. Bunlar hala kendilerini devrim rüyası ile teselli ediyorlar. Benim onlara tavsiyem kırmızı giymesinler. KIRMIZININ MODASI GEÇELİ ÇOK OLDU...

Albert Camus varoluşçu felsefenin en önemli temsilcilerindendir. Ben onun 'yabancı' isimli romanını okudum. Roman kurgusal ve üslupsal yönden son derece zayıftır. Kitabın amacı 'saçma(absürt) felsefesini baş kahraman Mersault aracılığı ile işlemektir. Benim Albert Camus ve onun gibi olanlara eleştirim şudur: Kayıtsızlık ya da duyarsızlık bir olgudur. İnsanların olması gereken bir durum değil... İnsanlar hayata kayıtsız kalmamalıdır. Hayat üzerine düşünülmeyecek kadar saçma değil. Yaşamda duyarsızlaşılacak kadar değersiz değil. İnsan kendisine şunu dememeli: Bu dünya üzerine düşünmeye değmez, düşünmeden hareket et ya da kendin için yaşa... Biz sonuçta kabul etsekte etmesekte gerçek, üzerine düşünülebilen, ve büyük patlamadan bu yana son derece mükemmel bir düzene kavuşmuş bir alemde yaşıyoruz. Düşünmek insana mahsus en büyük meziyettir. İnsan düşünmemekle kendini hayvanlarla aynı kefeye koymuş olur. Ne demiş Ömer Hayyam: 'Yaşamın sırlarını bilseydin ölümün sırlarını da çözerdin. Bugün aklın var bir şey bildiğin yok; yarın, akılsız, neyi bileceksin...'

6. Filo hadisesi, o dönem kendi ülkesinde huzursuzluk çıkaran, adam kaçıran, gençlerin, genelevin namusunu kurtarma çabasıdır. Bu durumu okuduğum bir kitapta bahsedilen hikaye ile açıklayacağım. Yer Malatya Genelevi. Hikaye bir 29 Ekim sabahı geçiyor. Radyoda milli marşlar ve etrafta Türk bayrakları ve son derece milliyetçi bir atmosfer var. Bir Amerikalı asker müşteri olarak kadınlardan birine yaklaşıyor. Kadın bütün milliyetçi duyguları ayağa kaldıran bir direnç ile 'Ben Türküm' diyor ve Amerikalıyı geri çeviriyor. Hikaye, o dönemin durumunu mizahi bir şekilde gayet güzel anlatıyor.