Kültür Sanat Edebiyat Şiir

İtinayla kabul edilir... :))
(benim yok...)

Denize düştüğünde sarı... Perdeden süzüldüğünde mavi.... :)))

Bir tane de anneannemde vardı numunelik... :))
Taaa 1936 yılında torunu yaşındaki gelinine (ki anneannem 17 yaşındaymış o zaman) Haticanım diye hitap eden...
anneannemin kendi tabiriyle; ..yahudilerin mermer eşiğinde aşık oynarken evlendirildiğinden kendini hala çocuk bulan anneanneme fikrini sormadan eve tekbir eşya almayan...
Aileyle ilgili her karar için hala çoluk çocuk olan gelinine 'haticanım şunu şöyle yapalım mı bunu böyle yapalım mı' diye soran
Tek bir ev işi, yemek, elişi bilmeden evlenen haticanıma bir çuval pirinç ve bir top kumaş alıp;
- Haticanım pilavı tutturana kadar buradan pişir... Elbiseyi biçmeyi başarana kadarda bu kumaşı dilediğin gibi kesebilirsin diyen
Anneannemin her işi ondan öğrendim dediği ve son nefesine kadar hayırla andığı HANIMANNESİ... :))))

Kırmızı ışıkta geçen erzurumlu teyzeye trafik polisi bağırmış..;
- hoop teyze nereye gidiyooon...
teyze..;
- Erimden izin aldım gaynım gile gidiyom... Sene ne...
demiş..... :))))

Çok sevme ve önem verme ile doğru orantılıdır aslında... :))
Ne kadar çok seviyorsan o kadar çok kırılırsın.. E mayınlara sevgi gösterisi yapmaya lüzum olmadığına göre kırılmayada gerek yok... :))
Kırlangıca sormuşlar niye bi aşağıdan bi yukarıdan uçuyosun diye... :))
- Belanın bi altından bi üstünden geçiyomda ondan demiş.... :)))

Gelinlerim olduğunda darısı başımıza.....)))

Tam 25 yıl oldu... Birtek kez bile kırmadık birbirimizi.... :)))

Ben yeldir yepelek diye biliyorum... :))

Uçsuz bucaksız gün döndü tarlaları... :))
Klarnetin kemanın ve darbukanın hiç bir yerde çalınmadığı kadar güzel çalındığı düğünler... :))
Salçası az çok lezzetli yemekler... :))

bir de eklediklerim çıksa...:((