Kültür Sanat Edebiyat Şiir

İnsan dediğinin arsızı makbul değildir zira o her şeyin hep daha fazlasını ister ve tatminsizdir ama gerçek insan elindekilerle yetinmeyi bilir. Severken de öyledir yerken içerken de öyledir yaşarken de öyledir. Ama gel gör ki çoğu insan tatminsiz, kibirli ve aç gözlüdür...

İnsan neye, kime nasıl yeşillenecek bilmesi gerekir. En güzeli aşka başak verip filizlenebilmek yeşerebilmektir. İnsan yalnızlığı çok sevmez insan ailesine çoluğuna çocuğuna yeşillenmeyi bilmelidir. Hayatın vazgeçilmezi dostlarını da unutmamalıdır...

Eşkiyanın hükümdarlığı kim vurduya gittiği zamana kadardır. Nasılsa bir gün o karanlık ölüm O'nun için gerçek olacak neden mi? O bir eşkiya ve kendini dünyanın hükümdarı sanıyor oysa ki hiç de öyle değil eşkiya dünyaya hükümdar olmaz olamaz...

Kadın dediğin kimine göre sadece ihtiras ve şehvetten ibaret kimine göre en yüce varlıktır çünkü O annedir ve eştir. Kimi erkekler bilmez kadınların kıymetini hor görür kayırmaz alır satar yıpratır. Kimi erkeklerse baş tacı yapar sever namusu gibi görür ve O'na anneliği eşliği yakıştırıp sadece koynunda değil kalbinde taşır.

Soğuktur tımarhane duvarları ve bir o kadar da yorucudur. İnsanı şirazeden çıkartan ve daha çok delirten soğuk odalardan ibarettir tımarhaneler. Hiç kimsenin düşmeyi dilemediği ama bazı insanların düşmek zorunda kaldığı izbe yerlerdir. Doktorları soğuk, hemşireleri soğuk, hasta bakıcıları soğuk, hastalar soğuk... Öyle yerlerdir ki insanı çileden çıkarır aklını başından alır bazen de mavi gökyüzüne hasret bırakır...

Şiire ses sessizce verilir, belki uzaklara dair sevmeler anlatır şiirin sesi belki de yakında ki bir sevmenin gurbete düşüşünü ama şiirde ki ses önce insana kendini anlatır...

Hayatın içindeki cendereden o kadar çok şey öğrenebilir ki insan yeter ki hayatı kavramaya çalışsın. Hayat bir kavgadır insanı yoran, yaşlandıran ve zamanla ölümüne sebep olan ama asla hayat boş değildir. Öğrendiklerini çocuklarına miras bırakabilmek ve hayatı öğretebilmek en güzelidir. Bazı insanlar hayata bir sıfır yenik başlar olsun yine de güzeldir hayat, tüm kavgalarına, tüm hüzünlerine ve tüm çelişkilerine rağmen...

Yalan bir hikaye, insanı kendinden alan sarhoş edici bir içki.

Sevgi sığınmaktır. Isınabilmektir ve yanabilmektir gerektiğinde sevdiğine. Sıcacık bir hayat sunabilmektir bir anne için sevgi eşine ve çocuklarına ya da bir baba için sevgi kocaman yüreğiyle ailesini sarıp sarmalaması korumasıdır. En doğrusu sevgi insanı insan yapan en büyük değerlerden biridir. İnsanca yaşamak insanlığın kıymetini bilmektir.

Hayal edebilen insan sayısı azaldı galiba. Düş kurabilmek ve romanlar hikayeler yazabilmek insanlar için daha zor hale geldi zaten insanlar eskisi kadar okumuyor ki birileri bir şeyler yazsın. Bence şimdilerde edebiyat can çekişiyor insanlar edebiyatın yerine televizyon dizilerini seçiyor. Ne olsa okuma zahmetine katlanmayacak ama ne oluyor böyle olunca kültür de insanlarda yozlaşıyor. En sonunda üniversitede okusa gençler bile doğru düzgün cümle kuramayacak hale geliyorlar maalesef. Netice şu kültür yok insan yok. Kültür var insan var. Galiba insanlığımız da elden kayıp gidecek sonuçta artık okuyan yok...