Kültür Sanat Edebiyat Şiir

'Öldürülmesi gereken ölüler var....'

Cemil Meriç

Ne güzel bir tespit.... hele şu günlerde......

Şimdi size bişey söyleyeceğim. bir sır. gizli. kimseye söylemek yok. hazır mısınız?
Güneş bu sabah bulutların arkasından yavaşça gökyüzüne yükselirken sapsarıydı ve boğaz kıpırtısız bir şekilde saygı duruşundaydı tam da o sırada bir kaç martı umursamazca kanat çırpıp uzaklara kaçtı bir de bir kaç gemi sıraya dizilmiş boğazı geçiyordu. bi de sanırım bugün kuş bayramı. hepsi çok sevinçli, çok heyecanlı. avaz avaz kanat çırpıyorlar. Allah Allah bu kuşlar bişey mi anlatmak istiyorlar?

Aynı şeyleri tekrarlamaktan

Dinleyicileri uyuttu;

Nihayet kendisinin de

Esneyeceği tuttu...

Ağzını bir açtı ki,

Mikrofonu yuttu...

Arif Nihat Asya

Gündüzlere taç giydirecek akşam yok,

Her gün arefeymiş, ne yazık bayram yok,

Mevzu sayısız, model bol, eller fırça,

Bez var, boya var bizde fakat ressam yok...


Arif Nihat Asya

Sadrazam Talat Paşa, bir gün Neyzen Tevfik'e devlet dairelerinden birinde kâtiplik önerir. Neyzen Tevfik:
-Kâtip olacağım da ne olacak? Diye sorar. Teşekkür beklerken böyle bir soru ile karşılaşınca şaşıran Talat Paşa, memurluk katlarını altta üste sıralar:
-Önce şu, sonra bu...
Neyzen'in hâlâ hoşnut olmadığını sezince de, şöyle sürdürür:
-Daha sonra vekil, nâzır, kim bilir belki de sadrazam...
Neyzen'in yanıtı yine bir soru olur:
-Ya sonra?
Talat Paşa, bir an duraksar, 'sonrası' padişahliktır çünkü. İster istemez:
-Hiç!
Der. Bu yanıt karşısında güler ve şöyle der Neyzen Tevfik:
-Ben bugün de 'hiç'im! Sonu 'hiç' olduktan sonra bunca zahmete ne gerek var?

Padişahım bir dirahta döndü kim guya vatan,

Her gün bir baltadan bir şahı hâli kalmıyor.

Gam değil amma bu mülkün böyle elden gitmesi.

Git gide zulmetmeye elde ahali kalmıyor.

(diraht: ağaç – şah: dal – hâli: uzak)


Şair Eşref

Hasırcızade’den bir gün yeni Müslüman olmuş yoksul bir gayrimüslim için yardım istemişler. Mehmet Ağa da o zamanın en değerli parası olan iki tane “El-Gâzi” altını yardımda bulunmuş. Fakat arkasından bir nükte savurmadan edememiş:

“Müslüman oldu bir Kâfir, şehid oldu iki Gâzi.”

19. yy. âlim ve şairlerinden Gaziantepli Hasırcızade Mehmet Ağa, devrinin en nüktedan kişilerinden biriymiş. Dönemin devlet adamlarından Fuat Paşa ile de tanışıklığı olan Hasırcızade Mehmet, Paşayla görüştüğü bir gün, gözü onun parmağındaki yüzüğe takılmış. Fuat paşa sormuş:

- Taşına mı bakıyorsunuz?

- Evet Paşam.

- Elmastır.

- Ne faydası var, yani ne getirir?

- Yüzük taşı ne getirecek Mehmet Ağa?

- Benim de babadan kalma iki taşım var, senede yüz altın getirirler.

- Yaa, ne taşı bunlar?

- Değirmen taşı paşam.

Namık Kemal, kötü bir havada kayıkla Beşiktaş’tan Üsküdar’a geçiyormuş. Deniz bir ara iyice azmış ve kayığı alabora etmeye başlamış. Namık Kemal “ah” “vah” diye korku belirtileri göstermiş. Kendisine refakat edenlerden biri büyük şaire sitem etmiş:

- Üstadım, biz de kayıktayız; bizimki de can. Yalnız siz niye telaş ediyorsunuz?

Namık Kemal, yazı ve konuşmalarıyla milletin sesini duyurmaya çalıştığını hissettirecek şu karşılığı vermiş:

- Kendi canımı, sizin canınızı düşündüğünüzün çeyreği kadar düşünmem. Benim endişemin sebebi, bu kayık batarsa onunla birlikte kamuoyunun da batacak olmasıdır.

İmparatorluk dönemi şairlerinin en esprililerinden biri olan şair Haşmet’in (18. yy.) kendine göre aptalca işler yapanların adını kaydettiği gizli bir defteri varmış. Kim ahmakça, akılsızca bir iş yapsa adını oraya işlermiş. Haşmet’in böyle bir defter tuttuğundan haberdar olan padişah (3. Mustafa) bir yolunu bulup bu defteri elde etmiş. Padişah zevk ve merakla bu defteri karıştırırken, aptalca işler yapanların listesi demek olan bu defterde kendi adına da rastlamış. Hemen şair Haşmet’in huzuruna çıkarılmasını emretmiş. Şair karşısına çıkınca vakit kaybetmeden paylamaya başlamış:

- Bu ne küstahlık! Sen nasıl oluyor da benim adımı böyle aptallar listesine kaydediyorsun?

- Efendimiz sakin olunuz, izah edeyim. Siz geçenlerde baş seyise yüklü bir para vererek cins bir Arap atı almaya gönderdiniz. O kadar parayla Arabistan’a gönderilen kimse artık geri döner mi? Bunun için sizin adınız da orada bulunuyor.

- Peki, ya baş seyis geri dönerse?

- Kolayı var efendimiz, sizin adınızı siler onunkini yazarız...