Kültür Sanat Edebiyat Şiir

ilk defa bir sitede birşeyler yazıyorum, yazılanları okudum da diyecek birşey bulamıyorum hani. Bu herkesin yüreğinde olan birşey ve kimsenin kimseyi ne yargılamaya ne de zorlamaya hakkı yok, bu dinimizde de böyle. İnanç bir gönül işidir. Yüreğinde hissettiğin bir çağrıdır ve en önemlisi sevgidir. Evet bir sevgi, hem de öyle büyük bir sevgi ki. Yüreğine doğru yerleştirdiysen Allaha duyduğun bu sevgi sana doğru yolu gösterir zaten. Kuranın her cümlesi sadece ve sadece doğru insan, güzel insan olma yolunda bir yol göstericidir. Yüreği ile okumayan zaten birşey anlamaz ve anlamadığı şeyler hakkında insanlar kendi kendilerine konuşmaktan, yorumlar yazmaktan ne anlarlar bilinmez. Herkes kendinden sorumlu ve sadece ve sadece kendi yaptıklarını eleştirme hakkına sahiptir, o da yanlışlarını düzeltip doğruları bulmak için. Kuran isteyene yol gösterir ama istemeyene yapılacak birşey yoktur zaten. Okudukça insan kendini geliştir, dinimizde herşey iyi yürekli bir insan olmak içindir. Yaradanın ne tuttuğumuz oruca ne de namaza ihtiyacı yoktur, kişi bunları kendi güzelliğinden yapar. Tıpkı annenizi severken onu incitmemek adına üzmemek adına ona yanlış yapmaktan korkmak gibidir benim için allahtan korkmak, yani bu korku bir sevgidir. Kuranda yaxılan onca güzel şeyi neden inkar ederler anlamak mümkün değil, yanlış olan kötü olan birşey bulan var mı bilmiyorum haa var diyenler kabul etmedikleri birşeyi hor görmeye çalışanlar zaten, yani insan oğlunun hep yaptığı. Ne Allahın ne kuranın ne de peygamberimizin varlığını inkar etmeleri onların yok olduğunu kanıtlar mı hiç