© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
İsmimi değiştiresim geliyor.....
1997 Eylül ayının sonları. Babam da benimle gelmeye karar verdi Merzifon'a. Ne gereği var baba, ben çocuk muyum gider kaydımı yaptırırım okula. Gezer tozar dönerim eve. Aaaa olur mu oğlum benim gezmeye hakkım yok mu? ben de görmek istiyorum Merzifonu dedi ve takıldı peşime. Neyse, tan yeri ağarmamıştı henüz indiğimizde Merzifon otogarına. Otogarın çıkışında koca devasa bir heykel.Bir at ve atın üzerinde heybetlimi heybetli bir adam duruyor. Bismillahirrahmanirrahim. Tövbe tövbe. Buda ne ya in mi, cin mi sabah sabah. Anladığınız gibi Merzifonlu Kara Mustafa Paşa'nın heykeli. Tarih derslerine ne kadar ilgisiz olduğumu anladım o an. Çünkü, Yüksekokula kayıt yaptırmaya giden ben, Merzifonlu Kara Mustafa Paşanın adını daha önce bir yerlerde duyduğumu hiç anımsayamamıştım. İlk defa kendimden utanmıştım.
Mavi sevimli yaratıklar. Denk gelirse hala zevkle izliyorum. İnsan ne kadar çok acı çeksede ne kadar çok feleğin çemberinden geşsede, içindeki çocuk ruhu bir türlü öldüremiyor. ve o şirinler gibi olmayı ne çok isterdim...
Allah Allah kim demiş onu. Ya biz şimdi erkek değilmiyiz. Kalbi olan her canlı ağlar..Sadece biz bayanlar gibi her yerde ağlamayız o kadar.
abe abla at bi bejlikte bakayım falına, süleyeyim sana erbişeyi...
O ve Ben, Hep 'BİZ' olmak istemişizdir ama kısmet değilmiş.
tonu 180 liraymış....Malum kış geliyor artık, sobalı evde oturanlara duyurulur.
2005 yazı..... ahhh ah.
Güzel ülkemin en batı illerinden biri olmasına rağmen bir türlü hak ettiği ilgiyi görememiş olan güzel şirin bir vilayetimiz. Hak ettiği ilgiden kastettiğim, eksik o kadar çok şeyi varki, özellikle iş alanlarına, yeni yatırımlara çok ihtiyacı var. Çanakkale'yi yılda bir defa 18 Mart kutlamalarında hatırlamak yetmez. Buradaki gençler için acil yeni iş olanakları sağlanmalı.
Acemi birliğimdeki görevimi tamamlamış, memleketime izne gidiyordum. Esenler otogarında Çanakkale otobüsünün kalkış saatini bekliyorum. Yaşlı bir teyze geldi, oğlum Cevşen almak istemez misin diye sordu. Cevşen mi? Oda ne ki? diye sordum. Yaşlı Teyze bir çeşit dua olduğunu, boynuma asarsam kazalardan belalardan beni koruyacağını söyledi. Söylediğim ilk şey, inanmamki ben öyle şeylere demek oldu. Neden öyle diyorsun oğlum günaha girme dedi. Hayır teyze yanlış anlama Allaha çok inanır onu da çok severim ama bu boynumuza astığımız (taktığımız) dualar değil, bizi; yürekten okuduğuz dualar, yaptığımız hayırlar, iyilikler...vb. gibi şeyler kazalardan belalardan korur demiştim. Sonra o cevşenlerden bir tane aldım ve askerliğim boyunca boynumdan hiç çıkartmadım. Allah'a çok şükür askerlik boyunca başıma hiç bir kaza bela ya da en ufak bir aksilik gelmedi ama bu boynuma taktığım cevşen sayesinde midir bilemem. Ben şuna inanırım, boynunuza astığınız dualardan ya da üzerinizde taşıdığınız muskalardan falan daha çok Allah'a sığının. Asıl sizi koruyacak olan odur.