Kültür Sanat Edebiyat Şiir

Arhaveli İsmail'in Hikayesi


Ateşi ve ihaneti gördük.

Düşman ordusu yine başladı yürümeğe.
Akhisar, Karacabey,
Bursa ve Bursa'nın doğusunda Aksu,
çarpışarak çekildik...
920'nin
29 Ağustos'u:
Uşak düştü.
Yaralı
ve dehşetli kızgın
fakat toprağımızdan emin,
Dumlupınar sırtlarındayız.
Nazilli düştü.

Ateşi ve ihaneti gördük.
Dayandık
dayanmaktayız.

1920 Şubat, Nisan, Mayıs,
Bolu, Düzce, Geyve, Adapazarı:
İçimizde Hilâfet Ordusu,
Anzavur isyanları.
Ve aynı sıradan,
3 Ekim Konya.
Sabah.
500 asker kaçağı ve yeşil bayrağıyla Delibaş
girdi şehre.
Alaeddin tepesinde üç gün üç gece hüküm sürdüler.
Ve Manavgat istikametlerinde kaçıp
ölümlerine giderken
terkilerinde kesilmiş kafalar götürdüler.

Ve 29 Aralık Kütahya:
4 top
ve 1800 atlı bir ihanet
yani Çerkez Ethem,
bir gece vakti
kilim ve halı yüklü katırları,
koyun ve sığır sürülerini önüne katıp
düşmana geçti.
Yürekleri karanlık,
kemerleri ve kamçıları gümüşlüydü,
atları ve kendileri semizdiler...

Ateşi ve ihaneti gördük.
Ruhumuz fırtınalı, etimiz mütehammil.
Sevgisiz ve ihtirassız çıplak devler değil,
inanılmaz zaafları, korkunç kuvvetleriyle,
silâhları ve beygirleriyle insanlardı dayanan.
Beygirler çirkindiler,
bakımsızdılar,
hasta bir fundalıktan yüksek değillerdi.
Fakat bozkırda kişneyip köpürmeden
sabırlı ve doludizgin koşmasını biliyorlardı.
İnsanlar uzun asker kaputluydu,
yalnayaktı insanlar.
İnsanların başında kalpak,
yüreklerinde keder,
yüreklerinde müthiş bir ümit vardı.
İnsanlar devrilmişti, kedersiz ve ümitsizdiler.
İnsanlar, etlerinde kurşun yaralarıyla
köy odalarında unutulmuştular.
Ve orda sargı,
deri
ve asker postalları halinde
yan yana, sırtüstü yatıyorlardı.
Koparılmış gibiydi parmakları saplandığı yerden
eğrilip bükülmüştü
ve avuçlarında toprak ve kan vardı.

Ve asker kaçakları,
korkuları, mavzerleri, çıplak, ölü ayaklarıyla
karanlıkta köylerin içinden geçiyorlardı.
Acıkmıştılar,
merhametsizdiler,
bedbahttılar.
Şosenin ıssız beyazlığına inip
nal sesleri ve yıldızlarla gelen atlıyı çeviriyor
ve Bolu dağında ekmek bulamadıkları için
deviriyorlardı uçurumlara:
şayak, cıgara kâadı, tuz ve sabun yüklü yaylıları.

Ve çok uzak,
çok uzaklardaki İstanbul limanında,
gecenin bu geç vakitlerinde,
kaçak silâh ve asker ceketi yükleyen laz takaları:
hürriyet ve ümit,
su ve rüzgârdılar.
Onlar, suda ve rüzgârda ilk deniz yolculuğundan beri vardılar.
..........
.........

Nazım Hikmet Ran

'karakter kadın yüzü' dedikleri bööle bişi olmalı..

muhteşem yüz..

bence masumiyetin sembolü olmalı.... tek problem, severken ısırılacak yerinin olmaması ;)

işinde çok başarılı, kültürlü, tam bir İstanbul beyefendisi..(gerçi beyefendi biraz otumadı gibi ama, neyseeee:Pp)

bir dönemin limuzin' i

bir dönemin romantik aşkların şahidi..

son dönemde de, pipisinin bir kısmına vedâ edecek şanslı çocukların (!) lelipop'u..

hitap edilen kişi...

herkes hata yapar..benim gibi, senin gibi, onun gibi...insana dair...insanca zaaf'tır hata..

aslonan tekrar etmemektir hatayı....daha da kötü olan, yapılan hatayı, bir başka hata ile düzeltme çabasıdır...! ! ? ?

işte bu nedenledir kii, ikinci şık benim için 'gerçek hata'dır

ve yine bu nedenledir kii, hatalarını yeni hatalarla düzeltme çabasındakilerle 'hiç işim olmaz'..

tanımam, etmem, asla muhatap olmam, olmayacağım da.....rumuzumla seslenseler bile...

bu gün Allah için ne yaptın? ? ?
- O'nu düşündüm ;)
ı-ıhh, yeeetmezzz..! !
- nassı yanii? ? ?
şeyyy, hani insanlar.hede höde, bla bla bla, anla işte canım sende..
- hımmm, anladım, anladım...başka sorun var mı? ? ?
ı-ıhh..yok:(...sana da bi şey sorulmuyo ki kardeşim:(
ii o zaman...sende böyle salak salak sorular sorma bi daha.
-
- ;)) .Pp

zaman zaman liderleri değişse de, aynı bedende tıka basa..

vatandaşı, kendileri gibi 'sürüden biri' gibi gören davarlar için -güya- seçim yatırımı...

algılanan her ne ise, senin için o.