Kültür Sanat Edebiyat Şiir

aklıma bir tek kendim gelirim çünkü bende şair gibi ölümden çok korkarım ah aklımdan ölümüm geçer sonra bu kuş bu bahçe bu nur
bugün ilk olarak ağladım bekar odamın penceresinde hani ev bark hani çoluk çocuk ne geçti elime bu hayatın meyhanesinde kerhanesinde yatağım hergece böyle soğuk saadet bu ömrün neresinde

ona yakalacağımız an pişmanlık duyacağımız son andır bakın fatiha suresi

postacıyı her gördüğümde dilim tutulurda bu türküyü söyleyemem mırıldanırım ancak o başka

babasının oğlu esprisinin çıkış nedeni ve hala bu espriye gülüş nedenimiz

hangimiz babamızdan gizlice balkonda sigara içmemişizdir ki. büyüdüğümüzü sandığımız o günler keşke hiç bitmeseydi.

var olmak sürü anlamına geliyo