© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
" Gönlüne bir Sevda düşerse bu kaderdir.
Sevdiğin de seni severse bu kismettir.
Allah dilerse ve kavuşursaniz,
Bu da nasiptrir. "
" madem ki ayrılıktır lâyık gördüğün Eda
sana da ey cancağızım sana da elveda ..."
" Niçin mi fikir değiştiriyorum;
çünkü ben fikirlerimin sahibiyim
kölesi değil.
Fikirlerime karşı hiçbir taahhütüm yoktur.
İster değiştiririm, ister muhafaza ederim...."
" Ömrümün her köşesinde seni bekliyorum..."
Hadi tut elimden
Sevda türküleri söyleyelim birlikte
Umut kuşlarını uçuralım özgürlüğe
Hadi hapset yüreğimi yüreğinin içine
Kaybolayım gözbebeklerinde
Isıt ellerimi ellerinde
Yüreğimi yüreğinde
Varlığınla hayat bulsun bu beden
Kurumuş topraklarımda
Umutlar yeşersin
Hazan vurmuş dallarımda
Çiçekler açsın
Gelmiş geçmiş ne varsa unut
Hepsini sil bir kalemde
Aynı pencereden aynı ufka bakalım
Gülşendeki gülleri koklayalım
Güzelliklere doyalım
İçmeden sarhoş olalım
Yaşanmamış ne varsa yaşayalım
Hadi tut elimden
Sorma nereye diye
Gidelim seninle
Yüreğimizin götürdüğü
Götürdüğü yere...
F. Yılmaz
" Madem ki oluktan vefa görmedin,
suyu yağmurdan iste....."
İnsan kendi içinde yaşadığı birkaç mağlubiyetten sonra yenilmezlik belgesini alabilirmiş. Öyle ya tecrübe denen şey pahalı bir öğretmendir.
Bebekken başlıyor aslında. Doğar doğmaz annenin göğsüne tutunup emmeyi öğreniyorsun. Sonra el yordamıyla tutmayı bir oyuncağı ve
düşe kalka yürümeyi öğreniyorsun.
Önce tutunarak bi yerlere, bir insana, sonra vakti gelince öyle yalnız tek başına.
Büyüyorsun zamanla, acılara tutunuyor sevinçlere giden yolları arıyorsun.
Güvendiğin dağların üzerine yağan karları temizliyor, kanayan yüreğine kendi elerinle pansuman yapıyorsun.
İmtihanın bazen ağır geliyor tam pes edecekken içindeki o bilinmez güç her seferinde yolundaki taşları temizleyip devam etmeni tembihliyor. Pişmanlıkların keşkelerin bazen iyikilerinden fazla görünüyor gözüne. Ancak yine de yaşadıklarına teşekkür ediyor, herkesi ve en çok da kendini affetmeyi öğreniyorsun.
Mutluluğun birkaç bedel ödemeden gelmeyecegini, insanın hamdım piştim yandım mertebesine ulaşmasının öyle kolay birşey olmadığını anlıyorsun.
Velhasıl ,
Bedelini ödemeden bakkaldan iki ekmek bile alamıyorsun..
" Ben farklı bakmayı da denedim.
Fakat gördüklerim hep aynıydı..."
" gelişin bahar
Aylardan nisan
gülüşün" şiir olsun sevgilim.."
"Yaşamak görevdir
bu yangın yerinde Yaşamak,
insan kalarak"
Ataol