© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
tanımlanması zor olandır bazen. ona bakarken veya onunla konuşurken karşınızda bir çocuk varmış gibi hissetmezsiniz. tarifi güç ama herkes yaşamıştır bu duyguyu. silkinip, kendine gelmiş ve aslında bir çocukla konuşmuş olduğunu farketmiştir herkes.
nefes almasını henüz unutmamış olandır.
nefes almayı bilir, oksijeni saf alır, enerjiye dönüştürür.
bundandır bu bitmez oyun coşkusu!
sesini telefondan bile duymak binlerce kilometreyi bir anda kaybeder,bir o kadar da binlerce kilometre uzakta oldugunu beynine kazır.yalnızlık duygusunu dünyada tek atabilecek şey bir adet annedir,nerde olursa olsun öper okşar gene gösterir şefkatini.zaten sorunda bunun hafifliginde eriyen kalbin sona erince tonlarca yükün altına girmesidir yoklukta.zordur uzaklık,çok zor,korkutur,yere yıkar,kahrettirir,küstürür sonra hafif bir gülücükle canım acımadıki der kavusma anında.hiç birsey dolduramaz annenin sefkat dolu kollarını su garip mavi yuvarlakta.degerini bilmek şart...
hiç şüphesiz hayatınızda karşılaşacağınız en garip kadındır! nereye koyacağınızı mütemadiyen şaşırırsınız. bazen en kuytunuzdaki tek dosttur. bazen en uzak diyarın buğulu gözlü yareni. bazen kıskanç garip bir mecnun. ama hep sıcak bir sine...
sesinizden atesinizi olcebilen insan..
ve artık sende öl-
düğümde tüm bilmeceler
birer birer çözülürler kaderin musallasında.
beni arar bir gece ortasında, titreyen mum ışığında
anılar kaçarken yalın ayak cam kırıkları geçmiş/imden
bu saklan-kaç oyununda,
bir sevgilinin gözyaşları sobeler beni
sonsuzluğun dokunuşuyla! ..
-Artık bitirmeli bu sessizliği, tarihsiz takvim yaprağı eklemeli seneye.
-Düşünmek istemiyorsun öyle ise.
-Galiba.
-Takvim yaprakları tarihi, sen düşünmeyi erteliyorsun.
-Hayır! Düşünceme tarih verdikçe, beni erteliyorum, böyle!
-Çiçekleri alıp çıktı, odayı terk etti, demir kapıyı çarpıp gitti.
-Yüreğinin acısına dayanamadı…
-Galiba.Çünkü gitmenin yürek yarasını biliyordu.
-Gitmek olunca yürek yaralı oluyor öyle mi!
-Hayır! Yüreğin acı ile dolunca gitmek oluyor, böyle
Sandalye ye oturdu, içi boş kitaplığa baktı, sonra kurumuş çiçeklere.
-Sevdiğini hatırladı tabi…
-Galiba. Çünkü çiçekler gibi hatıraları da kurumuştu.
-Sevilmek olunca hatıralar unutulmuyor öyle mi!
-Hayır! Hatıralar arasında bir buket çiçek olunca, sevilmek olmuyor, böyle!
Kapıyı araladı, onu bekliyordu kitaplık, masa, sandalye ve bir buket kurumuş çiçek.
-Sevildiğini bilmesi gerekiyor.
-Galiba.Çünkü beklemek ne demek biliyordu.
-Sevilmek olunca bekleniyor öyle mi!
-Hayır! Beklemek olunca sevilemiyor, böyle!