Kültür Sanat Edebiyat Şiir

Aşk 'ben'im. Ben 'aşk'ım.

Makyaj yaptığını sanan hemcinslerimin kıyafetlerine bulaşan fondoteni çağrıştırıyor. Bir de kafalarındaki saçları havaya dikip gömleklerini göbeklerine kadar açarak bir de bunun ortasından madalyon sarkıtan karşı cinsimin tavırları. Kusmak geliyor içimden. Hepsi birbirine benziyor ((:

Ben iyi bir dostum. Dostu olduklarım ne şanlı. Çok şanslılar. Ama hiç dostum yok aslında (: Dostum olduğunu sananlar kendini kandırıyorlar ((: Vallahi.

Ben yok arkadaşlar, ben yok! Ben tehlikeli bir kelime. 'Sen' de aynı şekilde. Tek başına 'sen' de tehlikeli. 'Biz' var, daha güzel, daha güven verici ve sıcak. In Lak'ech.

İstemeyerek, ağlaya ağlaya gelmiştim. Ve istemeyerek gidiyorum galiba. Hayat.

Sanırım artık doğurabileceğime inandığım şey. Öyle korkularım vardı ki. Ama biliyorum, ben mükemmel bir anne olurum. Sonunda inandım buna yani. Ne şanslı çocuğum olurdu. Belki yani...

İyi ki var. Yoksa bu kadar iğrenç insan nasıl temizlenecekti. Ama diğerlerini ayıklamanın bir yolu olmalı ((:

Her yerde... Herkeste... Olabildiğince... Çok derinlerimize işlemiş... Diğerleri gibi ben de suçlamayayım başkalarını. İnsan kendini çoğunlukla ak kaşık sanar. Ben biliyorum her ne kadar kendimi korumaya çalışsam da ben de bir parça var. Vardır her halde. Keşke test etmenin bir yöntemi olsa... Kendimdekini yani. Yoksa sokağa çıkınca insanların bir çoğunun yozlaşmış ruhunun yüzlerine yansıdığından bakamıyorum bile. 7. duyumla seziyorum ben bunu. Bu duyum olmasaydı ne güzel olurdu.

Aşk aşk aşk... Ah aşk! Söyle, daha kaç kişiyi beter edeceksin? Yoksa biz kendi gerizekalılığımıza senin adınla mı kılıf uyduruyoruz? N'olur aşk, konuş benimle!

Offf off off... Bu geceki diğer adım. Ben tam bir salağım. Ama salak olduğumu bilmek içimi hiç rahatlatmıyor... Hiç!