Kültür Sanat Edebiyat Şiir

Cehennem benim Serkan!
Ve canıma tad vermek bir zebaninin işi değil!

Biraz da dans edebilse....

Bazen ne söylediğimi tam bilemiyorum ama anlar gibi oluyorum. Bazense ne anladığımı tam bilemiyorum ama söyler gibi oluyorum.
Ne bildiğimi tam söyleyemediğim ama anladığım gibi de oluyor.
Hatta ne anladığımı tam söyleyemediğim ama bildiğim gibi de oluyor...

Ahşap sanatı! ! ! ? ? ?
Evet... Eminim herkes bunu çok merak ediyordu!
İyi de bu aptal ve gereksiz kelimeyi ekleyen arkadaşım neden bir açıklama yapmadı?

Yılmaz Erdoğan ne güzel söylemiş;

Greyfurt büyüklüğünde beyni var, neden sadece bir limonluk kısmını kullanıyor acaba? ? ? ?
Özcan Deniz...
Olmayan zekasını ıspatlama çabasında bir zavallı..
Bu adama tahammül edemiyorum...

Hiç kimse gerçeğin 'tamamına' katlanamaz!

Ne istediğini bilmiyorsun...
Son zamanlarda ne çok duydum bu cümleyi.. ne çok güldüm...
Ne istediğimi biliyorum..
Sadece insanların ne istediğimi bilmelerini istemiyorum..!

Kadınların gözünde üstün olmayan hiçbir erkek, gerçekten üstün değildir. Erkeklerin çoğu bu kuralı bildikleri için ezilirler; kadınların çoğu ise bilmedikleri için.. Kadınlar ancak kendilerinden daha zeki ve daha üstün bir erkeğe aşık olabilirler.
İnsanlık işte bu yüzden ilerliyor..

Öfkelendiğin, kızdığın birine, onu yalnız kızacak kadar tanıman nedeniyle kızmakta olabilirsin.
Bu hırçınlıktır.
Hırçınlık, kimi saçmalıklarına, saçma olduklarını bile bile duyduğun salakça hayranlıktır.
Hırçınlıkları hiçe sayarak, güzellikleri sayıklayabilmen hüzündür.
Hüzün, serdengeçti kahkahalarını yarım bırakmandır.
Serdengeçti kahkahalarını yarım bırakarak, yarım bırakılmış bir hüznü tamamlayabilmen, huzurdur.
Huzur, kuruntuların tutsağı olmaktan kurtulabilmen, hüzünlü huzursuzluktan, huzurlu hüzne geçmendir.
Huzurlu hüzün, sessiz sözsüz bir ıssızlıktır.
Issızlıkta her şey bir başınadır.
Issızlıkta her şey paramparçadır.
Issızlık, huzurlu hüznü ve paramparça bir başınalıkları yaşamandır.
Şu an da belki bir başınalıkta ve huzurlu hüznü yaşayabilmen, kendini dinlemeyi sürdürmeyi dehşetli arzulamandır..

Zamanlar zamanların peşi sıra, belki’li, acaba’lı herhalde’li bir alışılmışlığı yürütüyorlardı.
Dudaklar da öfkenin, sevincin, birini, bir şeyi bulmuşluğun izleri..
Ve kaybetmek korkusu..
Gitme dur..
Yalnızım..
Ünlem işaretleri büyüyor içimin yanık aydınlığında..
Gitme..
En aptal şarkılardaki yalnızlık bu..
Elim şair sancılarım..
Gidişin..
Akşamdan akşama demlediğimiz sevda..
Gittin..
Arkana bile bakmadan..
Benim, arkana bakıp bakmayacağını düşündüğümü düşünerek..
Farelerin bile kemirmekten usandığı film şeritlerindeki gibi..
Beni bırakıp, kimsesizliğin ülser gecesine gittin..
Dönmedin...