risale-i nur diye bilinen kulliyatin muellifidir kendileri....sozler bas eseri sayilir, bu eser sehl-i mumteni'ye sahiptir.....illa ki konular agir da olsa birseyler anlarsiniz....en begendigim eseri lemalardir....ozellikle 13. lem'a icerdigi matematik mantik acisindan beni cok sasirtmisti....bediuzzaman hakikat adami, herkesin yapamayacagi bir is yapmis ve cezbesini mantigina yaklastirmadan eser te'lif etmistir ki eserleri cok derin bir mantik temeline oturmaktadir.....kapalilik yok, zoraki anlasilmaz olmak yok belki icaz var o kadar.....
uc mesele'nin cok onemli bir kitap olduguna katiliyorum....bu kitap bana cok sey ogretmisti...ama yeniden okumak fena bir fikir degil....yeniden okunmali......
modern siirin kurucularindan, Baudelaire de onun bir hayraniydi....siirlerinde duygusal anlamda bir tasma gormusumdur her zaman....bunlar oyle duygular ki bu dunyaya sigistiramamisti Poe...gercekustucudur ama hangi gercek bir dusunelim....
ahmet hamdi bir zamanlar bir necip fazil olabilmenin ahmakca saadetine ne kadar muhtacim gibi bir laf etmisti..........bense bir bediuzzaman olunamayacaginin yatismasi muhal telasindan hayatimi kurtarmanin yoluna o kadar muhtacim ki.......ah benim sefil varligim, hissiz yuregim, isiksiz idrakim....
benim hayatim onunla baslar.....o bana mumlarin etrafinda dolanmayi gunesin etrafini dolanmak varken abes gosteren sahistir....ona medyunum....hem de cok sey....
1-merhumu, bizdeki tenkid meslegine bayrak yapmali diye dusunuyorum...o cok onceden elestiri sirrini, hala bilemeyenlere ifsa etmisti...hep dusunmusumdur...bizde acik olan en buyuk gedik elestiridir diye...merhum bu gedige yamadigimiz en buyuk tasti herhalde...bana, bize artik sanki necip fazil degil de cemil meric lazimmis gibi geliyor... 2-cemil meric, bence menzil degil yoldur...sonuclara varmaz neredeyse, her sonucu muglak, perdelidir...ama giderken hep gosterisli gider... 3-ustad, yola cikarken, cins bir edebiyatcinin en mumeyyiz vasfi olan uslubuyla yola cikar...uslubu cemil meric elle tutulur muhtevada birsey yazmamis olsa idi bile bir nesir sahikasi olarak istikbalin pembe koridorlarinda bulunacakti...
ahmed arif'i severim...tok ve akici bir sesi var...aslinda yerel soyleyisleri en basarili sekilde kullanan sairlerdendir, soyleyisi insana yapmacik gelmiyor...ayrica kendine ozgu goruntuler dunyasini bulmasi da onemli...hem soyleyis hem goruntu orjinalligine sahip bir sair...ama zannediyorum siirleri genis degil, yani konu darligi var siirlerinde...bu belki az siirinin olmasindan olabilir...ama her seye ragmen iyidir...
ustad herseyiyle bambaskadir, tatlidir, ictendir, gayretlidir...onun en cok bu ruya gorur gibi yazmasina hayranim...
risale-i nur diye bilinen kulliyatin muellifidir kendileri....sozler bas eseri sayilir, bu eser sehl-i mumteni'ye sahiptir.....illa ki konular agir da olsa birseyler anlarsiniz....en begendigim eseri lemalardir....ozellikle 13. lem'a icerdigi matematik mantik acisindan beni cok sasirtmisti....bediuzzaman hakikat adami, herkesin yapamayacagi bir is yapmis ve cezbesini mantigina yaklastirmadan eser te'lif etmistir ki eserleri cok derin bir mantik temeline oturmaktadir.....kapalilik yok, zoraki anlasilmaz olmak yok belki icaz var o kadar.....
uc mesele'nin cok onemli bir kitap olduguna katiliyorum....bu kitap bana cok sey ogretmisti...ama yeniden okumak fena bir fikir degil....yeniden okunmali......
modern siirin kurucularindan, Baudelaire de onun bir hayraniydi....siirlerinde duygusal anlamda bir tasma gormusumdur her zaman....bunlar oyle duygular ki bu dunyaya sigistiramamisti Poe...gercekustucudur ama hangi gercek bir dusunelim....
ahmet hamdi bir zamanlar bir necip fazil olabilmenin ahmakca saadetine ne kadar muhtacim gibi bir laf etmisti..........bense bir bediuzzaman olunamayacaginin yatismasi muhal telasindan hayatimi kurtarmanin yoluna o kadar muhtacim ki.......ah benim sefil varligim, hissiz yuregim, isiksiz idrakim....
benim hayatim onunla baslar.....o bana mumlarin etrafinda dolanmayi gunesin etrafini dolanmak varken abes gosteren sahistir....ona medyunum....hem de cok sey....
siirin en luzumlu simalarindan.....
cok sevmeme ragmen siirin ne oldugunu hala bulamadim....bilmiyorum acaba sadece bir hayalet mi...
1-merhumu, bizdeki tenkid meslegine bayrak yapmali diye dusunuyorum...o cok onceden elestiri sirrini, hala bilemeyenlere ifsa etmisti...hep dusunmusumdur...bizde acik olan en buyuk gedik elestiridir diye...merhum bu gedige yamadigimiz en buyuk tasti herhalde...bana, bize artik sanki necip fazil degil de cemil meric lazimmis gibi geliyor...
2-cemil meric, bence menzil degil yoldur...sonuclara varmaz neredeyse, her sonucu muglak, perdelidir...ama giderken hep gosterisli gider...
3-ustad, yola cikarken, cins bir edebiyatcinin en mumeyyiz vasfi olan uslubuyla yola cikar...uslubu cemil meric elle tutulur muhtevada birsey yazmamis olsa idi bile bir nesir sahikasi olarak istikbalin pembe koridorlarinda bulunacakti...
ahmed arif'i severim...tok ve akici bir sesi var...aslinda yerel soyleyisleri en basarili sekilde kullanan sairlerdendir, soyleyisi insana yapmacik gelmiyor...ayrica kendine ozgu goruntuler dunyasini bulmasi da onemli...hem soyleyis hem goruntu orjinalligine sahip bir sair...ama zannediyorum siirleri genis degil, yani konu darligi var siirlerinde...bu belki az siirinin olmasindan olabilir...ama her seye ragmen iyidir...