Işın Can
Sınavlarımız ayrı ayrı belki ama ruhlar hep bir...aynı güneş ısıtıyor hepimizi..aynı göğün altına sığınıyoruz..velhasıl kardeşten de öteyiz...
Sınavlarımız ayrı ayrı belki ama ruhlar hep bir...aynı güneş ısıtıyor hepimizi..aynı göğün altına sığınıyoruz..velhasıl kardeşten de öteyiz...
© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Ve sonra farkettim ki herkes ölüyordu...Ve insanlara kızmayî bıraktım...
Bazen insanın en büyük düşmanı kendisidir.. .
Sevdiği kadar sevilir insan demiş Can Yücel..ben de yıllarca öyle sandım..sonra birden farkettim ki öyle değilmiş...Sevdiği kadar değil sevdiğini gösterdiği kadar seviliyormuş insan..
Gülmek karsilikli dir..ağlamak tek başına...
Sakin bir yeşil göl kıyıda eski bir sandal ve mavi aşı boyalı kürekler...uzun ağaçlar dökülen yapraklar ve üzerine basıldıkça hışırtısı o yaprakların...velhasıl sonbahar..
Seni öğretti bana hayat...
Her gün değişen hırçın bir deniz gibi...
Seni sevmeyi öğretti..
Sonra seni affetmeyi...
Ve kaybedivermeyi bir gün...
Kaybetmeyi en değerli yi...
Hayat bana insanların dedikodularına aldırmamayı öğretti...