Kültür Sanat Edebiyat Şiir

Oysa paha biçilir mi içten bir gülüşüne babanın?
Hangi oyuncak o mutluluğu verir minicik yüreğine küçük insanın?

Bazı kavramları hayata, onları doğru anlamadığımız için yanlış geçirmişiz. Bunlardan en önemlisi ise sevgi, sevmeyi nesnel bir varlığa dönüştürmüşüz. Pahalı elbiselere, arabalara, evlere, en önemlisi de pahalı oyuncaklara dönüştürmüşüz, çocukların ihtiyacı olan bir babanın şefkatli sarılışında değil ona aldığımız pahalı bir oyuncağa, pahalı elbiselere, pahalı okullara evirmişiz. Oysa, sevgi ihtiyaçtır! hem de yaşamsal bir ihtiyaç!.. onu nesnelere dönüştürerek gerçek anlamından ve etkisinden uzaklaştırmış ve nesnelerin kaybında depresif boşluklara dönüşmüş, dönüştürmüşüz.
Aslı Birer

Nohut oda bakla sofa evimin sınırsız bahçesine birkaç gül, birkaç zeytin dikebildim, kaç durağın daha kaldı bilmediğim ömür trenine kırk bir kere maşallah.
Aslı Birer

En çok da Atatürk’ün de dediği “Hatay hepimizin meselesi” yazısı dikkatimi çekti…önemli şeyleri güncellemekte fayda var.

Teşekkürler duyarlı herbir yürek için…
Sevgilerimle…

Günaydın;
—diyebiliyor musun aynaya gülen gözlerle
———Boş ver!
Gülmesin duvarlar senin yüzüne
Dudağında kıvrılmış taze kahve kokusuyla tebessüm,
———Boş ver!
Fallanan fincanda dibine çökmüş telveyi
Umut sokaklarında dost edinmişsen;
Günde “güneşi”
Gecede “ay’ı”
———Boş ver!
Sönmüşse sokak lambası.

…ve zerdali renginde tatlı baharlara benziyorsun, demişti yüreğinden gözlerime esen kavak yelleri.
Sesin diyorum sevgilim,
kulaklarıma öyle çarptı ki çok sevdiğim keman utandı çalmaya sustu.
Sustuk severken
Severek sustuk biz…

Buradan son defa yazıyorum beni ilgilendiren bir mevzu varsa herhangi bir konuda arkamdan dönen kime ne gitmişse. Saçma sapan bir şeyler söyleniyor yok beni savunuyormuş birisi falan benim herhangi bir kimseyle konuştuğum bir konu yok! Dolayısıyla bahsi geçen her ne ise aslı yoktur. Benimle bir sorunu olan açıkça sorup cevabını da net bir şekilde alır. Kim kime ne amaçla ne diyor benim bilgim dahilinde değildir. Mesajım açık kimin neyi varsa sorabilir. Demediğim yapmadığım ve bilmediğim şeylerden sorumlu değilim. Bir şeyleri olmuş varmış gibi gösterip arkamdan iş çevirmeyin varsa bi derdiniz ben buradayım.

Oturmuşum sahilde,
önümde onlarca isim yazılı,
istiridye kabuklarında
kuru ağaç dalları salkım saçak.
Hava dupduru, güneş günün son demlerini vurmakta denizin yüzüne.
Sarı tüylü yumrucak kedicik hafif mahmur gözleriyle selamlamakta akşamı.
Ruhum şu an demli çay gibi sımsıcak, bir balık kadar da özgür.
Ne kadar yorulmuşum meğer bilmiyordum, çakıl taşları yüzüme vuruncaya dek...
Aslı Birer

Yanılgılar silsilesiyle dolu kör akılla yaşamayı tercih ediyoruz. Halbuki okuyup seçerek kendimizi güncellememiz de çok faydalı ve gelişebilmek için gerekli. Doğum sancılı ve zordur. İnsanın kendini doğurması ise olağanüstü mucizevi güzelliklere kapı açar. Dünün aynını yaşamak insan için ziyan olmuş zaman demektir.

Bugün altını çizdiğim Erich Fromm sahip olmak ya da olmak kitabı da geçen ve her şeyden önemlisi de Erich Fromm yazdı diye değil aklıma yattığı için benimsediğim bir cümleyi buraya aynen aslı gibi geçiyorum.

“Jules verne’i okumakla denizaltıları yapmak mümkün olmadığı gibi, peygamberlerin kitaplarını okumakla da, insancıl bir toplum yaratamayız.” Buradaki ana fikre son derece katılıyorum. Büyük bir ayrıntı dışında.

“Peygamberlerin aracılık ettiği kitaplar” olacaktı…benim inancıma göre.