Oku ama ders çıkar! Taklit, asıllarını yaşatır. Bu demek değildir ki, sen de fikrini ortaya koyamazsın. Elbette ki bu senin de hakkın. Ama önce taklit etmeyi bırak. Bunları sende ışık gördüğüm için yazdım.
İnsan gelişebilir ama örnek alıp üzerine kendini inşaa ederek. Aforizmik beyin, “somut ve soyut” üretmeyi içermeli. Orijinal ve yenilikçi olmalı, ancak bu sayede bireysel ve kolektif bir ilerlemeye zemin oluşturur. Sosyokültürel ve daha birçok alanda pozitif ilerlemeye ve gelişmeye dönüşür.
Çevremizdeki insanlara bak. Neden acı çektiklerini, neden hep mutluluk arayıp bir türlü bulamadıklarını merak etmiştin. Bir insan şöyle bir durup kendi kendine, benim hiç gerçek anlamda kişisel bir arzum oldu mu, diye sorsa, cevabı hemen bulur. Bütün isteklerinin, çabalarının, rüyalarının, ihtiraslarının hep başka insanlardan gelme bir motivasyon olduğunu görür. Aslında çabaları maddesel zenginlik uğruna bile değildir, elden düşmecinin hayali sayabileceğimiz saygınlık içindir. Bir onay arar. Kendinin olmayan bir onay. Ne o mücadeleden bir keyif alır, ne de başardığı zaman bir sevinç duyar.
Sahi, ömür mü yaşar seni? Sen mi yaşarsın ömre bedel bir an gibi?
Aslı Birer
Hangi an, asra bedel olur? Yüreğinde sevgi yoksa…
Aslı Birer
Hangi ses yankılanır aklında, kulağın sağırsa dünya.
Aslı Birer
Sahi, kaç zaman eder, gözü olmayan dünya?
Aslı Birer
Bu senin için;
Oku ama ders çıkar! Taklit, asıllarını yaşatır.
Bu demek değildir ki, sen de fikrini ortaya koyamazsın. Elbette ki bu senin de hakkın. Ama önce taklit etmeyi bırak. Bunları sende ışık gördüğüm için yazdım.
İnsan gelişebilir ama örnek alıp üzerine kendini inşaa ederek. Aforizmik beyin, “somut ve soyut” üretmeyi içermeli. Orijinal ve yenilikçi olmalı, ancak bu sayede bireysel ve kolektif bir ilerlemeye zemin oluşturur. Sosyokültürel ve daha birçok alanda pozitif ilerlemeye ve gelişmeye dönüşür.
Saygıyla…
Ruhsal dengenin bozulmasıyla başlayan bir yolculuktur.
Çevremizdeki insanlara bak. Neden acı çektiklerini, neden hep mutluluk arayıp bir türlü bulamadıklarını merak etmiştin. Bir insan şöyle bir durup kendi kendine, benim hiç gerçek anlamda kişisel bir arzum oldu mu, diye sorsa, cevabı hemen bulur. Bütün isteklerinin, çabalarının, rüyalarının, ihtiraslarının hep başka insanlardan gelme bir motivasyon olduğunu görür. Aslında çabaları maddesel zenginlik uğruna bile değildir, elden düşmecinin hayali sayabileceğimiz saygınlık içindir. Bir onay arar. Kendinin olmayan bir onay. Ne o mücadeleden bir keyif alır, ne de başardığı zaman bir sevinç duyar.
Ayn Rand
Bu şiirde anlam arayıp da bulamayanları hayretler içerisinde okudum.
Güneş zaptediyor gözlerini
Kar çiçeklerine belenmiş
Balarılarıyla
Döşeğin kara kışta
Bu tahtaboşa seren
Şaşkın şaire meheldir.
Can Yücel
İnsanlara baktığımda uzun süre anlayamadığım oydu.
Kendi benlikleri yok. Başkalarının içinde yaşıyorlar.
Alissa Zinovievna Rosenbaum
Ayn Rand
Ne büyük kayıp koskoca edebiyat sitesinde bu dahi filozof ve edebiyatçının eserlerine rastlamadım. Umuyorum ki bu günden sonra okuyabiliriz.
Silahlar konuşurken, susarsa öz,
Barış, olur düş, umut da bir söz.
Yerleşirse yüzüne korkulu o göz,
Kırılır mı zincirler? Söyle…
Ah, öyle öyle!
Yok yere kimse ölmesin ve haketmediği biçimde hiç kimsenin görünmez kanatları kırılmasın…