Kültür Sanat Edebiyat Şiir

“İnsan hayatının anlamını refahta,sosyal kimlikte bulamaz.Ancak içindeki niyetin saflığında bulabilir.”


~Doğan Cüceloğlu

Geçiyor anlar / Geçen de bir daha gelmiyor ki geri.
Bir daha asla başlamayacak / Bir hikâyedir bu
Yanıtsız bir soru gibi / Zamanın soğuk dudağına ilişen.
~
Resim,başka bir resmin peşinden gidiyor / Rengin üzerine kayıyor renk.
Ömür gecesinde zamanın şaşkın saati / Çalıyor art arda.


~Sohrap Sepehrî

“…biliyor musun ? Ben sana,hiç az değilim.Çünkü söylediklerimiz pek önemli değil.Söyleyemediklerimiz ve ağzımızdan kaçırdıklarımız var…”


~Ferhan Şensoy / Ayna Merdiven

Bir adam,her sabah gün doğmadan kalkar,elleriyle kurduğu tezgâhını bir umutla yeniden açar.Onun dünyası rengârenk boncuklarla doludur.Yorgun elleriyle yaptığı takılara hayatın tatlı acı anılarını ekler.Her gün insanlarla dolu sokaklarda sessizce sevgi ve umut arar,satır aralarında bir tebessüm yakalar.O bilir ki,hayattaki en değerli şeyler:
‘Tezgâhında sattığı takılar değil,paylaştığı içten bir selâm ve aldığı samimi bir gülüştür.’

Sen beni bilgili,çok okumuş bir adam mı sandın diye sormuş bilge.Tabii demiş öğrenci,öyle değil misin ? Pek sayılmaz diye yanıtlamış bilge,ben sadece her şeyi birbirine bağlayan bir ipin ucunu tuttum.
~

Kadın uzakta.Söylediği sözler kadar uzakta.Yüzü avuçlarında soğuyor.Ne rüzgâr,ne sonsuz şarkısı toprağın.Bir puhu kuşu etinde.Elinde kalan tek yaşama nişanı.Bütün zamanlar bir ürpertiye dönmüş.Kokusuz yataklarda bir hayâl ölüsü.Çıplak ayaklı değil nicedir gece.Ne bir saç aynada,ne camlarda uyanan dünya.İnandığı günleri götürmüş adam.Pahası yalnızlık bir geçmiş her yer.Anlamak güzellikten acı.Unutmak değil,anımsamak güçsüz düşürüyor.Yollar çocuk,dağlar masum…sessizlikten bir uzakta kadın.Ağzına akan sözler kadar uzakta.
~
Ey sevginin çok bekleyen,çabuk susan kalbi.Acı dengende senin,hangi mutsuzluğu hangi mutlulukla bağışlar insan…


~Şükrü Erbaş

Ne çok övene aldanırım ne de çok yerene.Güvenmem,gücenmem.Bilirim ki onun derdi kendiyle,kendinde olmayanın peşinde..


Görmediklerimde saklıdır,gördüklerim….))

Konfüçyus der ki :

“Gerçeği bilenlerle onu sevenler hiçbir zaman eşit değildirler.”

“Kediler gereksiz şeyleri görmezden gelme konusunda uzmanlaşmışlardır.”

~Mark Twain
.
Ki,doğru..))

“Dıygusal zekâsı yüksek biriyle sohbet etmenin verdiği his.O hisle kalp ve ruh dinginleşir,bakış berraklaşır.İnsan derinlerdeki mânâları keşfetmişçesine bilge ve kendini hiç olmadığı kadar iyi hisseder.Hissiyatı derin biriyle sohbet etmek,ruhun en büyük ihtiyacıdır.”


~Ebrar Akbulut