her omuz atışımda kırıldım engelleri her aşma çabamda dağıldım. bin parça olsam keşke toplanması kolay olurdu sadece yaşamın sonsuz bilgisine duyulan meraktı ulaşıp yaşamak istediğim duvarlar var etrafımda penceresiz kapısız hala
kendini değersiz hissettirecek bir döngünün içindeyken nasıl da mutlu olabilir insan. en basiti unutulup gitmeyi içinizi galaksiler kadar kaplayan duygularla birlikte yeryüzünden silinmeyi başınız dik içiniz ferah nasıl kabullenebiliyorsunuz?
bu sefer başka türlü olmalı
hatta bambaşka olmalı
yaban otlarını pıtrakları köklüyorum.
sonra sızlayan yerlerini sarıyorum.
ve yeniden öğreniyor sevmeyi kalbim.
heyecanını hissediyorum
her omuz atışımda kırıldım
engelleri her aşma çabamda dağıldım.
bin parça olsam keşke
toplanması kolay olurdu
sadece yaşamın sonsuz bilgisine duyulan meraktı
ulaşıp yaşamak istediğim
duvarlar var etrafımda
penceresiz kapısız
hala
olmayan bir etkiyi yetkiyi varmiş gibi mi anlatıyorum.haddimi bilmek hep en güzel yeteneğim olmuştur.
bu havan kime...yol orada gidiyorsun zaten.
Kimseye etmem şikayet
Ağlarım ben halime.
kendini değersiz hissettirecek bir döngünün içindeyken nasıl da mutlu olabilir insan.
en basiti unutulup gitmeyi içinizi galaksiler kadar kaplayan duygularla birlikte yeryüzünden silinmeyi başınız dik içiniz ferah nasıl kabullenebiliyorsunuz?