Kültür Sanat Edebiyat Şiir

“Yılansı tonların bu oyunbaz değişimini
Ne biliyor, ne de umursuyordum;
Ve burada bir eksiklik varsa şudur, ben
Daha sade bir kumaş aldım.”

William Wordsworth

“- Neden gözün kapalı yürüyorsun?
- Bütün yolları ezberledim
- Ama düşebilirsin!
- Bütün düşüşleri de ezberledim.”

Dancer in the Dark, s.9

KARGO


Sana buraya bazı şeyler koyuyorum. Yol boyunca aklında olsun. Lazım olursa açar okursun, Olmazsa da olsun, bir zararı yok burada dursun.

Şuraya bir cümle koydum. Bırak, acımızı birileri duysun. Hem zaten şiir niye var? Dünyanın acısını başkaları da duysun!

Acı mıhlanıp bir kalpte durmasın. Ortada dursun. Olur ya biri eline alır okşar, biri alnından öper. Az unutursun.

Buraya tabiatı koydum. Ağaçları, suyu, ovayı, dağı. Onlar bizim kardeşimiz, çok canın sıkılırsa arada onlarla konuşursun.

Buraya, küçük mutlu güneşler koydum. Günlerimiz karanlık ve çok soğuyor bazı akşamlar, ısınırsın.

Buraya, bir inanç bir inat koydum. Tut ki unuttun, tekrar bak, o inat neyse, sen osun.

Buraya yolun yokuşunu koydum. Bildiğim için yokuşu. Zorlanırsa nefesin, unutma, ciğer kendini en çabuk onaran organ, valla bak, aklında bulunsun.

Buraya umutlu günler koydum. Şimdilik uzak gibi görünüyor, ama kimbilir, birazdan uzanıp dokunursun.

Buraya bir ayna koydum arada önüne geç bak; sen şahane bir okursun. Mesai saatlerinde çaktırmadan şiir okursun. N'olcak ki, bırak patronlar seni kovsun!

Burada bir tutam sabır var. Kendiminkinden kopardım bir parça, (bende çok boldur) lazım oldukça ya sabır ya sabır, dokunursun.

Burada güzel çaylar var. Bu aralar senin için çok önemli. Bitki çayları, kış çayları, şuruplar, kompostolar. Demlersin, maksat midene dostluk olsun.

Şuraya Youtube'dan müzikler, Bach dinle filan, koydum. Ama müzik konusunda sen benden daha iyisin, koklayıp buluyorsun.

Buraya bir silkintiotu koydum. Kırk dert bir arada canına yandığım, kırkına birden deva olsun.


BİRHAN KESKİN

Yaşam devam ediyor hala gitmediğim yerler, tanışmadığım insanlar,okumadığım kitaplar var.Şifalanacak çok şey var.

acıyı tek başına yaşamak sanirim tek bir insan olduğunu insana hatırlatan bir his geçidi.
ama mutluluk öyle mi çoğaltıyor insanı, o kadar çoğalıyor ki insan olamıyorsun, kalabaliklaşiyorsun kalabalık oluyorsun.

rüyamda biri bana, sevdiğim adam için ona ulaşılamıyor, onun telefonunu başkası açıyor, diyor. sevdiğim adamı günlerdir aramadigimi farkediyorum bu nasıl olur diye düşünüyorum. hergun arıyordum ben bunu nasil yaparim diye şaşkınlık yaşıyorum...
ben de aramaya başlıyorum telefonla aslinda daha önce ölmüş sevgilimi... daha önce öldüğünü bildiğim halde...bir kadın açıyor telefonu, iş yaptığı birisiymis müsait değil diyor.. bir daha bir daha arıyorum. kadin beni oyalıyor. yine büyük bir şaşkınlık...rüyamda sevgilimi görmüyorum ama onu düşünürken zihnimde simasini net görüyorum...uçak bileti almalıyım diyorum yurtdisinda ona biri zarar verdi ondan ulaşamıyorum...Allahim tekrar aynı acıyı mi yaşayacağım diyorum. yillar önce yaşadığım kaybolması, aramamiz, ölüsünün bulunuşu aklıma geliyor...şok yasiyorum bir daha sağa sola dönüyorum nefessiz kalarak...hayir hayir ayni şeyleri yaşamayacağım o hisleri tekrar hissetmeyecegim diye kendimi sakinleştirmeye çalışıyorum...biraz sakinleşiyorum ve ölmüş bir adamın tekrar ulaşılmaz olup, arayacagımı, ölüm haberini alacağımı, bu durumda kendi hislerimin,davranışlarımın nasıl olacağı, gözümün önünden, içimden resmi geçit gibi geçişini seyredip,yaşıyorum.


kalbim kırık buruk 17 yıl sonranin kısa tekrarinin netliği ruhumu yordu.
rüyamı tüm gün kime anlatabilirim diye düşündüm içimde taşıdım tüm gün tüm ağırlığı

Ey duymayan insanı,
Ey hayat dedikleri büyük kusur.
....

Ey kimselere değişmediğim
Ayrılığın neden bunca ağır?

Hani adalet?
Bir kasım'dan öteki kasım'a
Bir yanım kör bir yanım sağır.


Birhan K.

takatinin kalmadığı yorulmuşluğunu, sesin kısılasaya kadar attığın ama kimsenin duymadığı çığlıklarını, tüm çabana rağmen devam ettiremediğin yaşamını, çıkamadığın soğuk karanlık kuyu diplerini, içini kaplayan koyu karanlığını ve çaresizliğini birileri görsün duysun istersiniz ki bu durumu yaşarken görmenize bile gerek yok. yeterki birileri farketsin, siz yaşarken farkedilemeyen bu yaşamınızı...

asıl sorun
asıl sorunun ne olduğunu bulamamak...

bazen bol ışık gerekli, karanlık gecenin sonuna doğan güneş gibi...
bazen dalgınlıği bitiren toslama gibi sarsıntı...
bir cümle,bir hikaye bir film, bir bakış...