Kültür Sanat Edebiyat Şiir

Meltemin estiği gökyüzünde seni bekleyen
Özgürlük var,
Gel gör ki sen;
'Ya Düşersem?' diye sorup duruyorsun.
Peki canımın içi,
Ya uçarsan?..

Eric Hanson

Orhan Veli 105 yaşında..
İyi ki yazdın Orhan Veli..

"Rüzgar tersine esiyor.. Niçin?
Eski günler geri mi gelecek?
Kımıldıyor kozasında böcek
Bildiği hayata doğmak için.."

Orhan Veli

İşte bu yüzden Nazım Hikmet..

Bugün 12 Nisan... 1961 yılında ilk kez bir insan uzaya çıktı bugün... Yuri Gagarin’in insanlık adına bu büyük başarısı edebiyatımıza bir şiir olarak yansır... Uzay ve edebiyat tarihinin iç içe geçtiği şiir, Gagarin’in uzay yolculuğundan bir gün sonra, 13 Nisan 1961 günü Paris’te yazılmıştır... Bir uzaylıya seslenen dizelerin sahibi Nazım Hikmet’tir:

“Kosmosda bizden başka düşünen var mı
var
bize benzer mi
bilmiyorum
belki bizden güzeldir
bizona benzer mesela ama çayırdan nazik
belki de akarsuyun şankına benzer
belki çirkindir bizden
karıncaya benzer mesala ama tıraktörden iri
belki de kapı gıcırtısına benzer
belki ne güzeldir bizden
ne de çirkin
belki tıpatıp bize benzer
ve yıldızlardan birinde
hangisinde bilmiyorum
yıldızlardan birinde
konuşacak elçimiz
hangi dilde bilmiyorum
yıldızlardan birinde konuşacak elçimiz onunla
Tovariş diyecek
söze bu sözle başlayacak biliyorum
Tovariş diyecek
ne üs kurmaya geldim yıldızına
ne petrol ne yemiş imtiyazı istemeğe
Kola-kola satacak da değilim
selamlamaya geldim seni yeryüzü umutları adına,
bedava ekmek
ve bedava karanfil adına
mutlu emeklerde mutlu dinlenmeler adına
"Yarin yanağından gayrı her yerde her şeyde hep beraber"
diyebilmek adına
evlerin
yurtların
dünyaların
ve kosmosun kardeşliği adına”

Papatya hiç bir zaman kızmadı
Yapraklarının koparılmasına
Belki birgün sevmeyi
Öğretirim umuduyla..

En ağır
sınavdan..

En saf olan geçer,
..
Bedelini öder
..
Geçer.. !

Saygılar.. Herşey gönlünüzce olsun..

Çiçeklerle hoş geçin, balı incitme gönül.
Bir küçük meyve için, dalı incitme gönül.
Başın olsa da yüksek, gözün enginde gerek.
Kibirli yürüyerek, yolu incitme gönül.

(Bestami Yazgan)

Yanlış hatırlamışım efendim özür diliyorum. Düzeltiyorum şimdi. Uyarınız için ayrıca teşekkürler..

Her geçen gün insan olmanın utancını o kadar çok yaşatıyorsunuz ki.. Bir hayvanı açlığından vuracak kadar nasıl vahşileşilir anlamıyorum, gerçekten anlamaya çalışıyorum ama daha çok nefretle doluyorum, öfkeyle doluyorum.. Başını okşadığınızda size minnetle bakan hayvanlara dünyayı nasıl zehir ettiniz?.. Bütün insanlar için en büyük dileğim odur ki; niyetiniz kaderiniz, ömrünüz vicdanınız kadar olsun..

Ben bu çağdan nefret ettim.. Etimle kemiğimle nefret ettim.. (Cahit Zarifoğlu)