sabah yine geç kaldım işe telefonun şarjı bitmiş unutmuşum koymayı fişe ne yapsam olmuyor bugünlerde yine koşarak hazırlandım giyindim neyse yola düştüm ama düşünüyorum neyi unuttum diye meğer maskemi takmamışım tüh allah vermesin size
hava çok rüzgarlı oldugunda annemin ipe serdiği çamaşırlar uçar gider bahçeye düşerdi.annem düşen çamaşırı almam için mutlaka beni çağırırdı.(herhalde diğer kardeşlerime laf geçiremiyordu ) bigün yine öyle birgünde düşen çarşafı almak için bahçeye indim ama çarşaf bahçeye değil yan komşunun damına düşmüş.babannemin balkonundan o dama atlayacağım yerde 20 metreden toprak zemine düştüm.başımın döndüğünü komşuların etrafıma toplandıgını hatırlıyorum.en yakınımdaki hatice teyze (sonradan zengin bi almancı ile evlenmişti)ağzıma akide şekeri soktu.bi diğeri yüzüme su dökmeye başladı.korkuyorum ağlıyorum kimi bacağımdan çekiyor kimi elimi yüzümü tokatlıyor kimi babasını arayın annesini çağırın diye bağırıyor...bi süre sonra kendime geldim.komşunun biri (kocası sağlık memuruydu) 3 gün kontrol edin aman dikkat edin demiş..annem bunu öyle önemsedi öyle abarttı ki salonun ortasına uyumam için kocaman yatak kurdu.sevdiğim yemekleri yaptı.kimsenin bana sataşmasına izin vermedi.hatta ablam bana kullanmaya kıyamadığı parfümünü verdi:)duruma bakıp bakıp 3 gün içinde öleceğimden emin gibiydim...bazen öylesine kanepeye uzanıyor ve ölümü bekliyordum:) 4. günün sabahında evde herşey normale döndü.ilgi tamamen bitti.sanki hiç yaşanmamış gibi olmasına içerliyordum:) ertesi gün dolabımda sakladığım parfüm şişesi de gizemli bi şekilde kayboldu:)
hayatta bi insanın sahip olmak isteyeceği hemen herşeye sahip olan dışardan bakılınca kusursuz görunen bi hayatı olan bi arkadaşım yine de benim ufak başarılarımı minik zarafetlerim giydiğim şeyleri vs bahane edip benimle rekabete giriyor.bu bana çok komik geliyor.ve ona üzülüyorum.bazı insanların hayatında hiç huzur yok.huzursuzluğu kıyafet gibi giymişler.
Kurtlar kışın aç kaldığında bir çember oluşturur ve avlarını beklermiş. Ancak kimi zaman kurtlardan biri zayıf düşermiş. İşte o vakit diğerlerinin de avı olurmuş.
tom ve jerryde tomu tutuyorum
bi insan bişeye çok üzüldü mü ayağa kalkıp devam da etse üzerinden on yıllar da geçse asla aynı kişi olamaz.
sabah yine geç kaldım işe
telefonun şarjı bitmiş unutmuşum koymayı fişe
ne yapsam olmuyor bugünlerde yine
koşarak hazırlandım giyindim neyse
yola düştüm ama düşünüyorum neyi unuttum diye
meğer maskemi takmamışım tüh allah vermesin size
hava çok rüzgarlı oldugunda annemin ipe serdiği çamaşırlar uçar gider bahçeye düşerdi.annem düşen çamaşırı almam için mutlaka beni çağırırdı.(herhalde diğer kardeşlerime laf geçiremiyordu ) bigün yine öyle birgünde düşen çarşafı almak için bahçeye indim ama çarşaf bahçeye değil yan komşunun damına düşmüş.babannemin balkonundan o dama atlayacağım yerde 20 metreden toprak zemine düştüm.başımın döndüğünü komşuların etrafıma toplandıgını hatırlıyorum.en yakınımdaki hatice teyze (sonradan zengin bi almancı ile evlenmişti)ağzıma akide şekeri soktu.bi diğeri yüzüme su dökmeye başladı.korkuyorum ağlıyorum kimi bacağımdan çekiyor kimi elimi yüzümü tokatlıyor kimi babasını arayın annesini çağırın diye bağırıyor...bi süre sonra kendime geldim.komşunun biri (kocası sağlık memuruydu) 3 gün kontrol edin aman dikkat edin demiş..annem bunu öyle önemsedi öyle abarttı ki salonun ortasına uyumam için kocaman yatak kurdu.sevdiğim yemekleri yaptı.kimsenin bana sataşmasına izin vermedi.hatta ablam bana kullanmaya kıyamadığı parfümünü verdi:)duruma bakıp bakıp 3 gün içinde öleceğimden emin gibiydim...bazen öylesine kanepeye uzanıyor ve ölümü bekliyordum:) 4. günün sabahında evde herşey normale döndü.ilgi tamamen bitti.sanki hiç yaşanmamış gibi olmasına içerliyordum:) ertesi gün dolabımda sakladığım parfüm şişesi de gizemli bi şekilde kayboldu:)
“yüreği soğuyanın savaşı biter” sezai karakoç
tahynanın datlısı güzel görunüüür
hayatta bi insanın sahip olmak isteyeceği hemen herşeye sahip olan dışardan bakılınca kusursuz görunen bi hayatı olan bi arkadaşım yine de benim ufak başarılarımı minik zarafetlerim giydiğim şeyleri vs bahane edip benimle rekabete giriyor.bu bana çok komik geliyor.ve ona üzülüyorum.bazı insanların hayatında hiç huzur yok.huzursuzluğu kıyafet gibi giymişler.
Bak bu yara annemden,
İşte bu babamdan,
Buradaki ilkokul öğretmenimden,
Haa şu en derin olan mı?
Onu ben açtım bilmeden.
En çok da o acıtıyor canımı,
En çok o kanıyor…
Nilgün Marmara
Kurtlar kışın aç kaldığında bir çember oluşturur ve avlarını beklermiş. Ancak kimi zaman kurtlardan biri zayıf düşermiş. İşte o vakit diğerlerinin de avı olurmuş.