Kültür Sanat Edebiyat Şiir

Abi ne vuruyosunuz ya, ben size vuruyomuyum?

Her şey çok güzel olacak
ALTAN

Adamın 'All ayez on me' parçasını tek geçerim,parçalarından sadece onu severim onu dinlerim;
-BİRGÜN YÜKSELSEM BİLE HEP BİR SERSERİ KALACAĞIM ALL AYE'S ON ME!

Yıkılan bir imparatorluğun küllerinden bir vatan toprağı kurtarabilmek için çabalayan bir avuç idealist genç..Gün geldi delik ayakkabıları ile yağmurda dolaştılar gün geldi idealleri uğrunda kellelerini verdiler ve gün geldi gene aynı idealler için kaybetmeyi gururlarına yediremeyip ölümü seçen bir avuç savaşçı samuraydılar...

Askerde en büyük zevkimiz; gemi denizi yararak ilerlerken köprü üstüne çıkıp sigara içmekti, özellikle gece siğirlerinde bu bana anlatılmaz bir zevk verirdi.. Ama, gene böyle bir seğirde gece vakti sigaramı tüttürürken makine dairesinden bir patlama sesi geldi :) aksilik dairede nöbetçi bendim, aşağıya inip baktığımda yardımcı makinenin üzerinden dumanlar çıkıyordu, sigarama öyle bir dalmışımki jeneratörün yağını kontrol etmeyi unutmuştum. Gene bana goncanın yolları gözüktü..İşte sigara böyle bi şey, anlatılmaz yaşanır...

insan oğlu her duyduğuna yeni şeyler katarak anlatmasını çok sever.Bu yüzden anlatılanlardan ziyade gerçekler önem taşır.Gerçekte araştırma ile ve düşünce ile elde edilir. Soner Yalçın'da bir araştırma ve düşünce adamıdır.

Biz rüzgarların meçhul bir ülkeye, saadete sürüklediği birer gemiydik. Hakketmemişdik bu saadeti. Bir mucizeyi yaşıyorduk. Ve yaşıyoruz. Aşk, dehadan çok daha nadir. Bunun için binbir ihtimal bir araya gelecek. Arzda hayatın başlaması gibi bir şey. İnsanın maymundan üremesi gibi bir şey. Ben görmeyeceğim, sen yaşamamış olacaksın. Ve bütün muhitimiz bakar kör olacak. Ne seni farkedecekler, ne beni. Ben kimseye benzemeyenim. Sen kimseye benzemeyensin.
cemil meriç

'Her büyük adam kucağında yaşadığı cemiyetin üvey evladıdır.
Zira o, yarın ki veya dünkü veya ötelerdeki bir cemiyetin çocuğu, kendi cemiyetinin değil...
Kaderimizi çizen cemiyet; fakat ona ırzımızı teslim ettiğimiz anda erimişizdir,
denizdeki herhangi bir dalgayız.'
***
'Ne garip bir oyuncak şu insan! Yürür, konuşur ve acı çeker. 70 kilodur.
Kendisine ve çevresine ait hiçbir şeyi bilmez. Bir nevi ıstırap makinesi.
İplerini başkaları çeker. Hantal ve şapşal bir robot. Neye sevinir bilinmez.
Sınırsız olan yalnız hayalleri ve acı kabiliyeti. Etten bir kafes ve aciz içinde çırpınan bir ruh.
Vücut araba akıl arabacı. Ama gözleri bağlı arabacının, arabaya hükmeden atlar..
Buda haklı: Varolmak için yokolmak lazım, parça bütüne kavuşacak ki hasret dinsin.
Bütün musiki, bütün şiir, bütün aşk, bu bir çuval kemik, bu asi ten, bu aptalca endişeler ne olacak? Ne olacağını bilen var mı?
Kader hep oynayacağı roller yükler insana ve ıslıklar. Alkış sahtekarların..
***
'Daima başka, daima yabancı. Ve yıllar, sonbahar yaprakları gibi yolmuş sayfalarını takvimin.
Hasta bir gurur, pencerelerini dış dünyaya kapayan bir ruh. Ve sükut.'
cemil meriç

“Ve insanlar Homeros’un cennetindekiler gibi kucakladın mı kayboluyorlar. Hepsi birer gölge. Teneke bile değiller. Sevgi garip bir yangın. Yaşaması için büyümesi gerek. O yangına herşeyini atacaksın; zamanını, gururunu, dehanı.
Ve kül olacaksın. İnsanlar ondan korkuyor, ondan yaşamıyorlar. Sonsuz karşısında cücenin korkusu..”

Onlar sürü yavrum. Zincirlerinden başka kaybedecek neleri var? Karanlıktan geldiler, karanlığa gidiyorlar. Ummandaki dalgalar gibi sayısız. Tarihi yok bu sürünün. Macerası yok. Yıldızlara tırmanan merdivenden habersiz. Yürüyen, esneyen, tepinen ve öğrendiği şeyleri tekrarlayan uzviyet. Kafanın vecdinden habersiz. Bu sarhoş karnaval alayını yıldızlar, yüzbinlerce yıldız, kayıtsız bakışlarıyla seyrediyor.
cemil meriç

İnsan Meriç'in hep yaşamasını ve yalnızca titreyen -eğilmeyen- düşüncelerindeki ışığı görmek istiyor.