© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
dökülür durmadan göz yasi,
simdi yikadilar bu nasi,
ahh biliyorum hersey fani,
yüce mevlamdir tek olan baki....
rüzgar der ki seni seviyorum,
bu bir hülyadir iyi biliyorum,
aklimda ucusan bir isim, mütemadiyen hep ayni seyi söylüyor: Leyla Saz...
Ayna ayna varmi benden güzeli bu dünyada?
ayna dile gelir cevap verir:
'Melikem var, sizden daha güzeli, endami hep nüfuz, siyah saclar pür nur, gözleri derin mavi, bakislari öldürür insani...'
Hay soran dillerim kesilsin diye bir haykiris yükselir odadan...
kiz kendine gel, verecegimiz daima ayni ecel, ruhun güzel olsun bu sana yeter!
daglarin eteginde köyler var,
ölümün kollari beni sarar,
simdi nerede o gecmis yillar?
ucurum ucurum gözlerine baktigim sensin,
prangalarca boynuma takdigim sensin,
dag gölleri gibi gibi hasret cektigim,
her gece uyku diye yattigim sensin,
en cok sevdigim romanlardan biri; Polyanna veyahut Polianna ibretler ve hayretler icinde masalini gah gülerek gah aglayarak ezberledigim hemsirem.
Pervizfelektir bu nam,
matemi teblig eder can,
göz yasi hakki icin döner pervane,
hak adina ibret alan,
cennette ihsan eylenir ona bir makam
ayrica Osmanli Musikisinde bir nagme usulüdür makam.
cok eskiden televizyon evlerde bulunmadigi zaman, insanlar radyolari ile avunurdu. Hic unutmam babamin eski bir radyosu vardi, gurbete gittigimiz vakit ondan türkiye de ki haberleri dinler olmustu. Aksam oldugunda TRT haberlerini dinlerdi ondan, hatta eve televizyon alindiktan sonrada Radyosundan caymamisti, pek severdi bu kücük makinayi, haberleri dakik nasil dinlerdi, simdi hatirladikca gözlerimden yaslar bosaniyor, eski zamanlarin ne tatli anilari yerlesmis kalbime, hepsini laleler misali ruhuma ektim birer birer...
depresyondayim unutuldum aldatildim...biz bayanlarin depresyon hali pek ünlüdür, derhal kendimizi yemege veririz, tika basa doldururuz midemizi elimize gecen bütün yenilebilinecek maddeyle. Ne kadar aci bir durum aslinda, sonrada aman ben bu kilolari nasil verecem sorusuyla beynimizi orta yerinden catlatiriz. Yok kardesim olamaaaz, ben sisman degilim, ben güzelim, bak su endama, su basa, saca aman ne boy ne boy birde su boyu kisaltan her bir yerinden fiskiran fazla et neyin nesi ola ki? Bizi üzenler veya mateme bogacak durumlar neden her defasinda kendimizi fazla ekmek, cikolata yemege sevk ediyor? Teselliyi aradigimiz ve sagligimiz icin cok zararli olan bu gibi haller her defasinda kendimizi sevgili aynamizdan bir kac metre daha uzaklastiriyor...