Kültür Sanat Edebiyat Şiir

Cehennemce dösenmis yigilmis kakilmis yollardan, yilmis yorulmus bir hayatin robot sinyalleriyle teknik donanimini saglamis beslenmis ucurulmus olsa bile GÜVERCIN; zamanin varacagi yer ve insanligin gidecegi KACAK…göcü hüc bitmeyen yikintilarin ATOMIZE CAGINDAKI viran muharebati ve yedegi ulasilabilecek en son tedavülde azalmis olanlarin yerine ne kendini ne de inanci güvencesi olmayan, talan tahrip bir MANYAKLIK MECMUASIDIR, bakar görür de, kuyusuna düstügü INTIHARIN ne muhtesem artiztini oynuyorum ablukasi altindaki oyuklara cukurlara, zehreden kahreden hayatin sir ajandalayip bilgi sizdiranlar arasindadir dinamitci NOBEL; aplaciigim aplacigim vardi ya hani, veya veya ATOMCU Albert filan.

……
KAR TUTUNCA
…….
Kardan adamlar kuruluncaya kadar, kücük adimlarini pesi sira yuvarladikca dönen cig tanelerinden ne topladigini bilen bir sezginin bilinmez düsleriyle kendini en cok yakistigi yere sigdiran, izahi yolu tarifi mümkünsüz mutlululuga yol arkadasigi etmenin ev sahiplisiydi, tasidigi topraklar üzerinde hayatin her türlü katigindan cesniler dürüp saran yavan ekmege, sakilik edip sohbetler söylesen kar ve kizak günleri.
Daha pinara varmadan su, sirali höyüklerden, ayaz tepelerinden ve heybetli daglardan kopup gelerek, akli fikri dogasi ve dünyasi kendine benzeyen cocuklugun her arzusunu silinmez solmaz dilekcelerden okuyup ezber ederek, üstüne yüklenilmis en kutlu emanete MUKAYET OLMA tembihleri niyetiyle inis sarpa bayir yokus esip duran yeller gibi, sessiz duldalari hircin ve nazli kundaktaki insanini sever gibi, KAR TUTUNCA bereketiyle bakmaya GÖRESI gelen , hizenlere asili buz sarkitlari kardan gecilmeyen sokaklarinda evlerin esikler önüydü, evvel zaman duvarlari dibinden akip giderek ve kardan adamlara dalgin simsicacik rüyasina közden kömürden kas göz yaparak, neden sonra herseyi eski yerinde aziksiz ögünsüz azatligin kimim kimsem yoklarina koyup,tipileyen sogukta yitik zaman zemberegine eridikce kaybolan beyazlara bürünmüs isansiz kehler, nutku durgun evler ve uzak ufuklar .

Seyfi.

Kuskusuz degisecek bir zaman olup devri devran. Fakat ismiyle anilacak kadar hic degismeyen ve kalici ilgisi ve itibari olmayi yasadigi hayatin kutlu nafakasi ve vazgecilmez katigi bilmediyse yahut bilemediyse, kaybettigine üzülmenin yükledigi yikim, cocukluga nasilsa etistim büyüdüm diyenlere hic farksiz yine aynisidir. Hem biliyor musun ki, cicekleninceye kadar erikler calilar ve kaysilar, kiyidan kenardan yollarini bilip bilmedigin otlarin süsledigi, AKLIMDASIN EY DÜNYA diye bir ladesin yoktuysa eger, aplaciiigim aplacigim, parlar durur sanirsin da yildizlar senin sandigin yerde degildir artik ve gün dogar dogmaz ürkek kuslarin kopan gürültülere ordaki dünyayi terk edisleri gibi, boncuklari sacilmis, kolyeleri kopmus ve happanciklari devrilmis tespih sallar durur KIZ KURUSU EDASIYLA, ispirtoyla bile sarhosa sürdügü ve süründügü vasitanin aynaliginda ruhsati hazir oglancigin, hatirlarsan eger sen de vardin ya aplacigim aplacigim, diger sokakta kalan pembe kismini, zamanla yarisarak devir devran dönerekten tamamlayan PAMUK SEKERLERI....

Valla noosun hanim applaciim görüsmeyeli, dar vakitte zor gecitte ileri geri öte ve beri, teker dingil körüklüyor, kasik kupaya bardaga meye meyhaneye calkalanip dönüyor iste depdüp carkina dubarasina hem ayaz hem yek zar dubara insan, kaynayip kuduruyor iste tam orta yerinden mevzuat ve fitne ficuruk eksen aksan tepe taklamasina yoklugunun dibini oylayip giden dünya. Sormasan da söylemis olayim, appplaciiim aplaciiiim fena mi NEDiR halin vaktin yoksam.?!