'istediğinizde yanınızda olacak,hata yaptığınızda dövücek,kulaklarınız duymak istediğinde hikayeler anlatıcak ben olamayacağım yanınzda... kusura kalmayın evlatlarım...' evt ölüm ne kadar iyi olurlarsa olsunlar beyaz saçlı büyük çocukları sevmiyor... seni tanısaydı severdi dede...
her ölüm yeni bir başlangıç diye düşünüyorum.dünya üzerinde yaşayan bütün canlılar varoldukları gibi birgün yok olmaya mahkumlar buna ölümde diyebiliriz.
Ey insan! Fenaya, ademe, hiçliğe, zulümata, nisyana, çürümeye, dağılmaya ve kesrette boğulmaya gittiğinizi tevehhüm edip düşünmeyiniz! Siz fenaya değil, bekaya gidiyorsunuz. Ademe değil, vücud-u daimîye sevk olunuyorsunuz. Zulümata değil, âlem-i nura giriyorsunuz. Sahib ve Mâlik-i Hakikî`nin tarafına gidiyorsunuz ve Sultan-ı Ezelî`nin payitahtına dönüyorsunuz. Kesrette boğulmaya değil, vahdet dairesinde teneffüs edeceksiniz. Firaka değil, visale müteveccihsininz.
Ölüm.... Bana çocukluğumu hatırlatıyor. Ne zaman ölmek istesem çocukluğum gelir aklıma. Ne zaman çocukluğumu hatırlasam ölmek... Halbuki çelik çomak, yakan top, saklanbaç oynarken hiç de hatırlamazdım ölümü. Hiç de umrumda değildi. Ölen çocuklar cennetin kuşlarıydı bizim için ve hala da öyle...
Ölüm o zaman bizimle çocuktu ve masumdu. Şimdi ise saçlarıma aklar düşüren ölüm artık bizimle oynamak istemiyor galiba, çok ciddi. Beyaz saçlı koca çocukları sevmiyor herhalde.... :))
Biz nasıl her zaman ruhumuzu yanımızda taşıyorsak ölümde her zaman bizimle beraberdir ve birgün bizi yanına alacak. İşte o zaman bu dünyanın boş olduğunu anlarız. meğer her şey öbür dünya içindir.
ölüm yeniden doğmaktır.ebedi hayata doğmak.gerçeklerle tanışmak,yaptıklarımızla baş başa kalmak,ya özgürce kanat çırpmak semalarda,ya takılıp kalmak azap dolu rüyalarda.
çocuk yaşlarda ne olduğunu anlamazsınız bile, aileden birilerimi ilelebet yok? olsun gezmeye gitmiştir ne çok eğleniyordur kimbilir. gençlik dönemlerinizde umursamazsınız, olur böyle şeyler, yerine başkaları gelir. bir gün bizde ölmiycekmiyiz dersiniz, bir gün herkes toprağın altına girecek...... yaş ilerleyince birden korku sarar içinizi.günahlarınız, sevaplarınız.kendinizi tartarsınız ya toprağın altı nasıldır. acı var mı acı? o günün geleceğini bile bile sonsuza kadar sürsün istersiniz hayatınızın..... birilerini özlemekten korkar yarınlarınızın artık olmayacağını kavrar, allaha yakınlaşırsınız.. daha adaletli, daha sevgi dolu yaklaşırsınız insanlara.. hataların telafisi mümkündür affedilmek öbür dünyada hesap verebilmek adına... allah hepimizin taksiratını affetsin :))))))
Olum,yasayan tum canli varliklarin,yasaminin tam ve kesin olarak sona ermesi. Olum, olumle burun buruna gelmeyi cagristiriyor.
hayattan beklentisi olmayanlar için kurtuluş hayatı sevenler için anlatılmaz mutluluktur
yarının ne olacağını bilememek kadar belirsizlik
huzur
hayatı bunca değerli kılan olay......
sonun başlangıcı..
ozgurluk
en umulmadık anda en umulmadık şekilde hayata gözleri yummak herkesi geride bıırakmak demektir
geride kalan içinde yastan matemdan başka birşey değil
ölüm uyanmaktır.............
'istediğinizde yanınızda olacak,hata yaptığınızda dövücek,kulaklarınız duymak istediğinde hikayeler anlatıcak ben olamayacağım yanınzda... kusura kalmayın evlatlarım...'
evt ölüm ne kadar iyi olurlarsa olsunlar beyaz saçlı büyük çocukları sevmiyor...
seni tanısaydı severdi dede...
her ölüm yeni bir başlangıç diye düşünüyorum.dünya üzerinde yaşayan bütün canlılar varoldukları gibi birgün yok olmaya mahkumlar buna ölümde diyebiliriz.
bedenin doymak bilmeyen nefisten ayrılmasıdır
Ey insan! Fenaya, ademe, hiçliğe, zulümata, nisyana, çürümeye, dağılmaya ve kesrette boğulmaya gittiğinizi tevehhüm edip düşünmeyiniz! Siz fenaya değil, bekaya gidiyorsunuz. Ademe değil, vücud-u daimîye sevk olunuyorsunuz. Zulümata değil, âlem-i nura giriyorsunuz. Sahib ve Mâlik-i Hakikî`nin tarafına gidiyorsunuz ve Sultan-ı Ezelî`nin payitahtına dönüyorsunuz. Kesrette boğulmaya değil, vahdet dairesinde teneffüs edeceksiniz. Firaka değil, visale müteveccihsininz.
risale-i nur külliyatından
sonsuzluk..
Ölüm.... Bana çocukluğumu hatırlatıyor. Ne zaman ölmek istesem çocukluğum gelir aklıma. Ne zaman çocukluğumu hatırlasam ölmek... Halbuki çelik çomak, yakan top, saklanbaç oynarken hiç de hatırlamazdım ölümü. Hiç de umrumda değildi. Ölen çocuklar cennetin kuşlarıydı bizim için ve hala da öyle...
Ölüm o zaman bizimle çocuktu ve masumdu. Şimdi ise saçlarıma aklar düşüren ölüm artık bizimle oynamak istemiyor galiba, çok ciddi. Beyaz saçlı koca çocukları sevmiyor herhalde.... :))
Akıbetimizden eminmişiz gibi bir halimiz var; hiç eksiğimiz, kusurumuz yokmuş gibi davranıyoruz..................
ölüm bana sonsuz uykuyu cagrıstırıyor......ve olum cogu zaman kurtulustur......
Her canlının zamanı geldiğinde tadacağı son...
sonsuza ulaşmak.. aslolan gerçeğe uzanmak.. belkide kendinle başbaşa kaldığın ilk ve son an..
ölüm nedir ki...
yaşamımızın son arzusu belkide...
ölüm nedir ki...
son isteğimiz belkide...
ruhun bedenden ayrılınca anlarsın halin ziyan...
Elbet
ansızın
yar gibi sarar bedeni
...
belli etmez
ama
ölüm de utanır elbet
...
İbrahim Balic
Biz nasıl her zaman ruhumuzu yanımızda taşıyorsak ölümde her zaman bizimle beraberdir ve birgün bizi yanına alacak. İşte o zaman bu dünyanın boş olduğunu anlarız. meğer her şey öbür dünya içindir.
ölüm yeniden doğmaktır.ebedi hayata doğmak.gerçeklerle tanışmak,yaptıklarımızla baş başa kalmak,ya özgürce kanat çırpmak semalarda,ya takılıp kalmak azap dolu rüyalarda.
al sana bir ölü...doğmakta ölmek demek deyilmidir.sen ve ben bilemeyiz ölümün ne olduğunu çünkü biz doğmadık...bırak huriyi nuriyi git aynaya bak...
mefta olmak
Bekle dedi gitti
Ben beklemedim, o da gelmedi...
Ölüm gibi bir şey oldu
Ama kimse ölmedi...
Özdemir Asaf
çocuk yaşlarda ne olduğunu anlamazsınız bile, aileden birilerimi ilelebet yok? olsun gezmeye gitmiştir ne çok eğleniyordur kimbilir.
gençlik dönemlerinizde umursamazsınız, olur böyle şeyler, yerine başkaları gelir. bir gün bizde ölmiycekmiyiz dersiniz, bir gün herkes toprağın altına girecek......
yaş ilerleyince birden korku sarar içinizi.günahlarınız, sevaplarınız.kendinizi tartarsınız ya toprağın altı nasıldır. acı var mı acı? o günün geleceğini bile bile sonsuza kadar sürsün istersiniz hayatınızın.....
birilerini özlemekten korkar yarınlarınızın artık olmayacağını kavrar, allaha yakınlaşırsınız.. daha adaletli, daha sevgi dolu yaklaşırsınız insanlara.. hataların telafisi mümkündür affedilmek öbür dünyada hesap verebilmek adına... allah hepimizin taksiratını affetsin :))))))
ölüm; dünyada yaptığımız iyilik ve kötülüklerin tamamlanması bitmesidir bence.yani dünyadaki görevimizin sona ermesidir.
Hayatın kısalığı değil,sessizliğin uzunluğudur...ölüm..
ssonsuz cennet veya cihennem