kendimden kaçıyorum terimi Mustafa Adil tarafından 03.07.2005 tarihinde eklendi
Dibe vurmadan önceki son çırpınış nameleri..Gerçeği kabullenmeme politikası..Şık şık şık..Sihirli lamba :) bknz.hayat öpücüğü :)
İnsanın öğrendiği en acı verici gerçeklerden biri de, kendinden kaçamıyacağıdır...
Kendinden yine kendine kaçmak..bir duanın izdüşümü; küçük prototip haline gelmiş hali sanki bu; Senin azabından yine sana sığınıyorum Yâ Rab!
Her şeyi yaşadım desem yalan,Yaşamadım desem hikaye.Hayatımın jönüyüm amaDaha senaryoyu görmedim.İşte bu yüzden inler gülüşlerim...Daha niye kaçmıyayım....
yazık boşuna yorulacaksın eninde sonunda varacağın yer yine kendin olacak..
Evet kendimden kaçıyorum. Neden? Çünkü kendimi tanımıyorum. Peki nasıl? Uyuyarak...Noktacıklar..
arzularımı değil, doğrularımı dinliyorum..yapmak istediğimi değil, yapmam gerekeni yapıyorum...
Asla.........o zaman ben olamam ki.
.........beni içine alan ve en sadık kölesi yapan nefes alma arayışları..........ne kadar uğraşsam da yerimde sayıyorum.............kendime sımsıkı bir halatla bağlanmışım da ipin en son ulaştığı yerde yine kendim varmışım gibi.............
demek buldun kendini ki kacabiliyorsun....
kendimi yakaladımkaçarkenkendimden...
Ellerinden utanıyorsun. Benim umutlu olmaktan utandığım gibi... Gösterişli bir vitrin gibisin. Ağladığını bir tek sen biliyorsun Ağladıkça daha da ışıldıyor sahipsiz güzelliğin. Bense hep yoldayım. Evim hiç olmadı. Kaçıyorum... Sahipsiz güzelliğin verdiği acıdan kaçıyorum. Kaçmaktan kaçıyorum. Hiçbir şey istemiyorum. Belki utandığın ellerini sadece... Ellerin vitrinin dışında, nasıl da masum sıcak. Alışmamışım mutlu olmaya ben, Ellerini vitrine koyup...Kendimden kaçıyorum...CEZMİ ERSÖZ
yok ya!
Dibe vurmadan önceki son çırpınış nameleri..
Gerçeği kabullenmeme politikası..
Şık şık şık..Sihirli lamba :)
bknz.hayat öpücüğü :)
İnsanın öğrendiği en acı verici gerçeklerden biri de, kendinden kaçamıyacağıdır...
Kendinden yine kendine kaçmak..
bir duanın izdüşümü; küçük prototip haline gelmiş hali sanki bu;
Senin azabından yine sana sığınıyorum Yâ Rab!
Her şeyi yaşadım desem yalan,
Yaşamadım desem hikaye.
Hayatımın jönüyüm ama
Daha senaryoyu görmedim.
İşte bu yüzden inler gülüşlerim...
Daha niye kaçmıyayım....
yazık boşuna yorulacaksın
eninde sonunda varacağın yer yine kendin olacak..
Evet kendimden kaçıyorum. Neden? Çünkü kendimi tanımıyorum. Peki nasıl? Uyuyarak...
Noktacıklar..
arzularımı değil, doğrularımı dinliyorum..
yapmak istediğimi değil, yapmam gerekeni yapıyorum...
Asla.........o zaman ben olamam ki.
.........beni içine alan ve en sadık kölesi yapan nefes alma arayışları..........ne kadar uğraşsam da yerimde sayıyorum.............kendime sımsıkı bir halatla bağlanmışım da ipin en son ulaştığı yerde yine kendim varmışım gibi.............
demek buldun kendini ki kacabiliyorsun....
kendimi yakaladım
kaçarken
kendimden...
Ellerinden utanıyorsun.
Benim umutlu olmaktan utandığım gibi...
Gösterişli bir vitrin gibisin.
Ağladığını bir tek sen biliyorsun
Ağladıkça daha da ışıldıyor sahipsiz güzelliğin.
Bense hep yoldayım.
Evim hiç olmadı.
Kaçıyorum...
Sahipsiz güzelliğin verdiği acıdan kaçıyorum.
Kaçmaktan kaçıyorum.
Hiçbir şey istemiyorum.
Belki utandığın ellerini sadece...
Ellerin vitrinin dışında, nasıl da masum sıcak.
Alışmamışım mutlu olmaya ben,
Ellerini vitrine koyup...
Kendimden kaçıyorum...
CEZMİ ERSÖZ
yok ya!