Kültür Sanat Edebiyat Şiir

Dadasdasdasd 21.03.2004 - 00:13

ASETİN (OSET) KÖKENLİ OLUP YAHUDİ OYUNU OLAN KOMİNİZMİ DÜNYA SAHNESİNDE OYNAYAN AŞAĞILIK İNSAN FORMU!

Sezai 20.02.2004 - 02:34

Cani bu insan icin az olur. İnsanlara yapmadıgını bırakmayan insanlıktan nasibini almamıs biri. fazla soze gerek yok. Dunyanın basına gelebilecek ender Felaktelerden biri.....

Cem Nizamoglu 28.07.2003 - 19:05

Stalin Modeli

Stalin Sistemi, başlangıçta işçi sınıfının kendi hesabına tüm toplum üzerinde uyguladığı iktidar anlamına gelen, ancak devlet iktidarını tehdit eden herkese karşı baskı haline dönüşen 'ploterya diktatörlüğü' ilkesine dayalıydı. Karşı iktidarların yokluğu, 'yeni zengin' tavırlarıyla ayrıcalıklı bürokratik bir kast haline dönüşen işçi kökenli bir siyasal kadronun gelişimi, sevk ve idare konusunda yalnızca siyasal güvenirliğe dayalı bir kadro seçiminden kaynaklanan yeteneksizlik, bir ölçüde yaygın bir toplumsal güvenlik sağlasa da Stalin sistemini siyasette tek yönlülüğe (baskın kaynağı) ve kültürel muhafazakarlığa (kemikleşmenin kaynağı) sürekledi.

Siyasal örgütlenme:
Bu 'model' dönem dönem kendini gösteren bir ulusal (komunist veya komunist olmayan) direnişlere, ayrıca kültür ve gelişme düzeyindeki farklılıklara rağmen Doğu ülkelerinde uygulandı. Komunist Parti, değişik adlar altında ya tek parti (Arnavutluk, Macaristan, Romanya) ya da egemen parti (Almanya Demokratik Cumhuriyeti, Polonya, Çekoslavakya, Bulgaristan) oldu; komunist olmayan partilerin tek yapabildiği, kararları geciktirmekti (kısmen) . Bütün bu ülkelerin anayasasında komunist partinin rolü belirtilmişti. Partinin kuruluş ilkesi olan, demokratik merkeziyetçilik, fiilen her şeyin, (Sovyetler Birliği'de Stalin kültü örneğine uygun biçimde dini bir hava taşıyan bir dizi törenle pekiştirilen bir yüceltmeyle) genel sekreterin çevresindeki bir bütün halinde örgütlenmesini sağlıyordu.

Çekoslovakya, Yugoslavya ve Arnabutluk'takiler dışında 1944-1945 yıllarında çoğu kez çok az militan toplayan komunist partiler, toplumda yükselmenin araçları olarak, milyonlarca üyeden oluşan birer hükümet partisi haline geldi. Partinin devletleşmesi, dolayısıyla Marksizm-Leninizm'in bir devlet ideolojisi haline gelmesine yol açtı. Marksizm, kurucularının öngördüğü gibi hareketin içinde hareket halinde bir teori, analiz ve dönüştürme yönetimi olmaktan çıkıp iktidarın hizmetinde kemikleşmiş bir öğreti biçimini almıştı.

Ekonomik Mantık:
Doğu bloku ülkelernin temel özellikleri, ekonomik düzende kendini gösterir. Sosyalizm iradeciydi ve 'plan' aracılığıyla toplumun gelişmesine bütünüyle hakim olmak istiyordu. Komunist partiler, Sovyetler Birliği'nde farklı koşullarda olmalarına karşın Bolşevik Parti'yi taklit ederek, çoğu kez küçük işletmelerin ve küçük ticeretin kamulaştırılmasına kadar varan mülksüzleştirme ve devletleştirme politikası uyguladılar. Gerçekte ise ekonomik iktidarın gereçekten çalışanlara verilmesi değil, yalnızca ekonomik aygıtın özel mülkiyetten alınıp devletleştirilmesi söz konusuydu.

Bu aşırı merkeziyetçi ekonomik politikanın tek istisnası, pragmatik bir biçimde Batılı ülkelerde işbirliği içinde işletmelerin özyönetimi ilkesine ve yerinden yönetime dayalı bir ekonomik sistem kurmuş Yugoslavya'ydı.

Bı konuda Sovyet modelini izelyen Doğu bloku ülkeleri bir takım öncelelikler tespit ettiler: ağır sanayiye ayrıcalık tanındı (ekonomisi geleneksel olarak imalat sanayini temel almış Çekoslovakya'da bile) ve gerek tarım, gerekse tüketim maddeleri üretimi feda edildi. Sanayide altyapının oturtulması ve üretim için yatırım kavgaları, yeni bir etnik ve yaşam tarzında yeni kalite arayışının terk edilmesi pahasına sistemin varlık nedeni haline geldi. Bu politika, gözle görülür bir ekonomik yükselişe, hızlı bir sanyileşmeye ve az gelişmişliğe bağlı toplumsal sorunların (okur-yazar oranın artması) çözülmesine olanak verdi. Bununla birlikte, Batı'nın sunduğu çekiciliğin gitgide artmasına karşın tüketim gereksinimlerine gösterilen devlet kayıtsızlığı, Komunist Parti içindekiler de dahil olmak üzere her türlü muhalefete karşı uygulanan baskıcı yöntemler, Sovyetler Birliği'ne düşmanca tepkiler doğurdu, Komunist Parti' yi ve sosyalizmi halkın gözünden düşürdü, üretimde ve bürokraside gitgide artan bir hantallaşmaya ve deneyin başlarında istisnai olan büyüme oranlarında düşüşe yol açtı.

Kaynak: Robert Charvin

Cem Nizamoglu 28.07.2003 - 18:58

Stalin Düzeninin Yerleşmesi

2. Dünya savaşı sona erince, ülkenin savunulması uğruna yoksulluk ve savaşla geçen yıllardan sonra Sovyet toplumu barışı gerçekten büyük bir çoşkuyla karşıladı. Savaş sırasında başlatılan yumuşama politikası ve Batı ile kurulan sıcak ilişkiler, ülkenin dışa açılması bakımından umut verici görülüyordu. Ama gelişen olaylar umutların kısa sürede boşa çıkmasına neden oldu.1946'da Sovyetler Birliği'nin yeniden inşası için yeni beş yo-ıllık plana geçildiğinde, politbüro üyesi olan ve 1948'de ölene dek Stalin'in başyardımcısı olan Andrey Aleksandroviç Jdanov yeni ideolojik saldırı başlatmakla görevlendirildi. Böylece komunist taassubun temmelleri atılıyordu. Sosyalist gerçeklik resmi edebiyat olarak benimsendi.

Anna Ahmatova ve diğer bir çok sayıda aydının, özellikle de ''kozmopolitizm''le suçlanan Yahudilerin üstünde yoğunlaştı. Savaş sırasında Batı Avrupa ile ilişki kurmuş olan ve orada gödüklerini Sovyetler Birliği'ne döndüklerinde anlatacaklarıdan kuşku duyulan askerler de bu baskılardan nasiplerini aldılar. Doğu Galiçya, Baltık ülkeleri, Moldavya ve Karelya'nın ilhakıyla büyüyen Sovyetler Birliği Ruslaştırma politikasını sürdürerek bölge kökenli birçok insanı başka yerlere sürdü.1955-45'te Kafkaslar'da ve Kırım'daki birçok cumhuriyet ile özerk bölge lağvedildi. Polis baskıları da Stalin'nin mart 1953 tarihinde ölümüne kadar sürdü.

İktidarı 25 yıl boyunca elinde tutmuş olan devlet başkanın ölümü Sovyetler'de çeşitli şekillerde karşılandı. Nazilere karşı kazanılan zafer ve ülkeyi modernleştirme yolunda atılan adımlar nedeniyle ülkelerin ona minnettar olduğu düşünen pek çok kişi, ''Halkların Babası''nın ölümüne ağladı. Pek çok kişide diktatörün ölümüyle derin bir nefes aldı; zaten üç yıl sonra bizzat Komunist Parti'de, Nikita Hruşçev ağzından onun aşırılıklarını kınıyacaktı…*

Cem Nizamoglu 28.07.2003 - 18:55

Stalin Düzeninin Kurulması

Lenin ölümü, parti içinde denetimi ele geçirmek isteyen gruplar arasında zorlu bir mücadelenin başlamasına neden oldu ve farklı ideolojik eğilimleri açığa çıkardı.

Troçki ile birlikte sol, komunizmin gelişmesinin sadece bir dünya devrimi çerçevesi içinde mümkün olabileceğine inanıyordu. Ama Avrupa'daki çeşitli ayaklanmların başarısızlıkla sonuçlanmasından sonra bu hedef Bolşevikler arasında pek kabul görmedi. Buna karşılık Troçki, NEP'in (yeni ekonomi politikası) terk edilmesini önermekle,1922'den beri parti genel sekreteri olan Stalin'in etkisi altındaki parti merkezine yaklaşmış oluyordu. Stalin ise Troçki'nin terisne Rusya'da komunizmi inşa etmeye hemen başlamak istiyordu. Stratejik konumu itabiriyle partinin denetimini yıllar boyunca elinde tutmuş olan Troçki, uzun süren çekişmelerin ardından aralık 1927'deki 15. Kongre'de iktidardan uzaklaştırıldı.

Stalin'nin yönetiminde NEP'ten kesinlikle vazgeçildi ve tümüyle devlet denetiminde olan planlı bir ekonomiye geçildi. Birinci Beş Yıllık Plan,1 Ekim 1928'de resmen ilan edildi. SSCB büyük bir atılım yaptı, özellikle ağır sanayi alanında önemli ilerlemeler kaydedildi. Ama en büyük bunalım, köylülerle tarımı kolektifleştirmeye girişen devlet arasında yaşandı. Yavaş yavaş yapılması gereken bu kolektifleştirme işi,1929'un sonunda ve 1930'da karşılaştığı kısmi direniş nedeniyle son derece hızlandırılarak ve yoğun biçimde gerçekleştirildi.1932'de toprakların yüzde 70'i, köylülerin zorla çalıştırdığı kolhozlar (kolektif çiftlikler) tarafından işlnemekteydi. Kolektifleştirme, baskıları da birlikte getirirken şehirlerde yaşayanlar da ülkenin modernleştirilmesi için önemli fedakarlıklarda bulunuyordu: 1928-1934 arasında, savaş komunizmi döneminde olduğu gibi erzak yeniden karneye bağlandı.

Siyasi yönetim sertleşti ve 1930'lu yıllardan itabaren sanayi ''sobotajcılar''na karşı sayısız dava açıldı; ayrıca dini baskılar yoğunlaştı. Komunist Parti içinde de, özellikle aralık 1934'te Kirov'un öldürülmesinden sonra bir tafsiye hareketi başlatıldı.1936,37, ve 38'deki büyük duruşmalar sonunda sol kanattan Kamenev ve Zinovyev gibi, sağ kanadın yaşlı Bolşevik temsilcilerinden Buharin de fiilen ortadan kaldırıldılar. Terör sadece politikacılarla yakınlarına zarar vermekle kalmıyordu. Yıldırım hareketi öylesine şiddetlenmişti ki, herkes kendini tehdit altında hissediyordu.1934'te GPU'nun (sonradan KGB olan, istihbarat-terör örgütü) yerini alan siyasi polis NKVD'nin bu dönemde sekiz milyon kişiyi tutukladığı tahmin edilmektedir. Gulag adı verilen toplama kampları, kitleler halinde tutuklananlarla doldu ve böylece Stalin, terör sayesinde ülkenin tümü üstünde mutlak iktidarını kurdu… Sovyet halkı suskunluğunu 1953'e kadar korudu…

*Kaynak: Catherine Gousseff

Pelin Taş 24.07.2003 - 02:46

Bu herifin ismini ağzıma bile almam...

Oğuzhan Keskin 22.07.2003 - 01:09

hadi bir olta atayım da araştırın gerisini.. Stalin Gürcü idi... Ben iddia ediyorum ki Stalin gölgede kalmış da olsa ırkçıydı... Daha doğrusu ırkçı bir tarafı vardı... Sovyetler Birliği içindeki tüm ülkelerin arasından Gürcistan'a tanınan özel haklar ve Türkiye'den toprak istenmesi... Türkiye'den istediği toprakları acep nereye bağlayacaktı? ? Direk Rusya S.C'ne mi yoksa Gürcistan S.C.'ne mi? ?

Cem Nizamoglu 17.07.2003 - 20:00

Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği'nin, Tarihin en büyük diktatörlerinden ve bir tek ülkede sosyalist kuruluşun savunucusu ayrıca parti liderliği, hükümet başkanlığı, sovyet orduları başkomutanlığı da yapmış olan Sosyalist Josef Stalin (1881 - 1953)

Eserleri
Anarşizm mi, Sosyalizm mi? (1907)
Marksizm ve Ulusal Sorun (1913)
Leninizmin İlkeleri (1924)
Leninizmin Sorunları (1926)
Diyalektik ve Tarihsel Materyalizm (1938)
Dilbiliminde Marksizm Üzerine (1948) ,
SSCB'nde Sosyalizmin Ekonomik Sorunları (1952)
Yoksul ve aç bir ülke
ve arkasında bıraktığı milyonlarca can (1920-1953)