© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
belki de en cok anladigimiz...
hüzün ki en cok yakisandir bize...
hüzünlerim çıkış yolumdur :))
Gücümü, yaşamımı,
Dostlarımı neşemi,
Dahiliğime inandıran
Gururumu yitirdim.
Bildiğimde gerçeği
Onu bir dost sanmıştım
Duyduğumda anladım
Tiksindim ondan şimdi.
Sorusuna Tanrı'nın yanıt vermeli heran,
Tek mülküm bu dünyada
Ağlamış olmam bazan
Alfred de Musset
Hepimizin içinde bir nebze yok mudur zaten? Bizi besleyen,olgunlaştıran bir olgudur bence.ama bir nebzesi; fazlası değil.
herkesın tatması gereken.. bır duygu bazen guzel bazen kotu.. ama....
ağlamaktan utanmamalı insan buda bır erdemdır...
tüm kapılarım kapalı sana, bu gece uzak ol benden yana...
..Zaman zaman...Deli dalgalarla gelirrrrr....
*şimdi dem o demdir efendim..Geceniz aydınlık olsun..; (
Yıllardır yütürdüğüm güneşi arıyorum
Hüznümü kolarımla sımsıkı sarıyorum
Sanki dev bir kasırga emiyor yüreğimi
Yoksa bu derin acı ruhumun gömleğimi
Bu hayal,bu pelerin giyen esrarlı kadın
Uçan kelebeği mi,dudağımda feryadın
Kah görünüp kaybolan, kah konan pencereme
Kah demir yumruk gibi sıkışan hançerime
Nurullah Genç
şimdi varsın; sokaklar daha bir sıcak bana
nereye git gidersen; orası ocak bana
bazen bir papatyanın beyaz yapraklarından
bazen bir dolunayın çehresinden bak bana
şimdi varsın; ruhumu okşuyor soframda su
ardımda ne yalnızlık, ne de ölüm korkusu
hayatın hiç sönmeyen kandilini yak bana
o eski fırtınalar şimdi sabâ rüzgarı
hüzün benden habersiz, kuşkular ırak bana
seni ve şiirlerini içimden söküp atamıyorum.'Hüznümsün'
Zaman zaman deli dalgalarla gelen...
içimizdeki gölgedir hüzün;
Ne zaman aydınlığa dönsek yüzümüzü içimizde beliriverir,karanlığı ve durağanlılığıyla....
kalbinin gözbebeklerinden çıkacakmış gibi hissetmektir hüzün...
sözcüklerinle tutabilmeye çalışmaktır zamanı...
o benim iste
..zaman zaman deli dalgalarla gelir...
hüzün; ölü kelebeklerdir, yüzünün yarısının diğer yarısını aradı gibi...
dalından ayrılma vakti gelmiş yaprağın rengidir hüzün
Acılanmak yerine hüzünlenmek... tatlıdır aslında hüzünlenmek....bir sen bir de hüznün başbaşa kaldığınızda....
hüzün diyince aklıma hemen kemal geliyor tabi onu düşününce neden bilmiyorum ama hüzünleniyorum işte...
Vazgecmek geliyor içimden; ac1yla terk ediyorum sahneyi silinmi_ bir alin yazisiyla
meçulde ARIYORUM kaybettiklerimi
huzun dıgınce sızde cagrıştıran renk
Bir bulut uçardı
Başı boş bedava
Yandı kül oldu.
Hüzün geldi baş köşeye kuruldu
Yoruldu yüreğim yoruldu.
yalnızlık duygusu..
Konuşmak bir türlü gelmiyor içimden
Ve
Dilim de oldu sanki lal
Sadece,
Ruhumu sıkıştıran mengene ile ediyorum hasbihal
İstanbul'u ben fethetmedim ki,
Öyleyse neden saplanıyor göysüme bir bir oklar
Zira....
Artık nefes te alamıyorum.
Yıllardır yütürdüğüm güneşi arıyorum
Hüznümü kolarımla sımsıkı sarıyorum
Sanki dev bir kasırga emiyor yüreğimi
Yoksa bu derin acı ruhumun gömleğimi
Bu hayal,bu pelerin giyen esrarlı kadın
Uçan kelebeği mi,dudağımda feryadın
Kah görünüp kaybolan, kah konan pencereme
Kah demir yumruk gibi sıkışan hançerime
n.g
kışş kııışşşşş! ! ! ! !
hüzün ki en çok yakışandır bize..
duymuştum hüzündeydim...
Bir çeşit hastalıktır. Bu hastalığa sahip insanlar uzun süreli mutlu olunacağına inanmazlar.
Alışkanlığın baş gösterdiği durumlar; hiç sebep yokken kendi başlarına eroin alır gibi yada dertleşme hesabıyla dost ve arkadaşlık kotasında eritilerek içilen zararlı bir beyin(!) salgısıdır.