Bilmiyorum nerdeyim, ne haldeyim, ben kimim Ayrılırken kimliğim, adresim sende kalmış. Tebessümü yüzüme çok görüyor matemim Güldüğümü gösteren tek resim sende kalmış.
Akların kaybolduğu, rengin ahenk bulduğu Toprağın kadehine ab-ı hayat dolduğu Bir gül için, bülbülün saçlarını yolduğu Aşkın harman olduğu o mevsim, sende kalmış.
Nerede o çocuksu, o şımarık hallerim, Saçlarına hasreti tanımayan ellerim, Rengarenk rüyalarım, toz pembe hayallerim Tekmil neşem, sevincim, hevesim, sende kalmış Cemal SAFİ
hayatın zorla karşımıza çıkarıp çoğu zaman bir silah olarak alnımıza dayayarak kullandığı didaktik bir çöplüktür. ha, her çöplükte muhakkak işe yarayan bir şeyler bulunur, o ayrı.
Afrika'da kayıp bir şehri arayan arkeologlar şehre biran önce ulaşmak için acele ederler..
Eşyalarını yerliler taşımaktadır.Birara yerlilerin anlamsız yere durduklarını görürler..Acele yanlarına giderler ve çabuk olmalarını söylerler..
Yerliler cevap vermez ve sessizce beklemeye devam ederler..Batılı arkeologlar telaş içindedirler.Arkeologlardan birisi yerlilerden birine'Niçin beklediklerini' sorduğunda,yerli:
Geride kalan....Ewet gene gittin peki hiç düşündün mü ya hep geride kelıp seni bekleyen ben olmasaydım o zaman nereye dönecektin? ? ? Geride kalıp beklemek acı verir geri geleceğini bilseniz de...
geride kalan sıçan... çocukken yapardık; tabii arkada kalan derdik ama geride kalan da aynı şey.. bir grup çocuk deliler gibi koşmaktadır, bitişi tespit edilen bir yere doğru ve yarış biter, sonuncu sıçan olmuştur
“ ‘Olay kapandı’ derler ya
işte bu da öyle,
Aşkın kayığı
günlük yaşama çarptı.
Ödeştim yaşamla.
Bütün olup bitenleri
acıları
mutsuzlukları
ve karşılıklı hataları
tartışmakta bir fayda yok.
Sizler
mutlu olun!”
Bekle dedi gitti
Ben beklemedim O da gelmedi,
Ölüm gibi bir şey oldu ama kimse ölmedi
Sadece yarım yarım sevgiler...
Herkes bende kalanı küçük bir sıyrık sanır
Sen aklıma düştükçe içim nasıl izdiham
Terk edilmiş bir evin ilk günü kadar ağır.
Ali Ayçil
bâki kalan bu kubbede bir hoş sâda imiş...
umarım öyle olur...
herşey bir noktadır...
ve artık hiçbir etkisi yoktur...zira etkisi olanın geride kalma olasılığı yoktur...
Bilmiyorum nerdeyim, ne haldeyim, ben kimim
Ayrılırken kimliğim, adresim sende kalmış.
Tebessümü yüzüme çok görüyor matemim
Güldüğümü gösteren tek resim sende kalmış.
Akların kaybolduğu, rengin ahenk bulduğu
Toprağın kadehine ab-ı hayat dolduğu
Bir gül için, bülbülün saçlarını yolduğu
Aşkın harman olduğu o mevsim, sende kalmış.
Nerede o çocuksu, o şımarık hallerim,
Saçlarına hasreti tanımayan ellerim,
Rengarenk rüyalarım, toz pembe hayallerim
Tekmil neşem, sevincim, hevesim, sende kalmış
Cemal SAFİ
hayatın zorla karşımıza çıkarıp çoğu zaman bir silah olarak alnımıza dayayarak kullandığı didaktik bir çöplüktür. ha, her çöplükte muhakkak işe yarayan bir şeyler bulunur, o ayrı.
Afrika'da kayıp bir şehri arayan arkeologlar şehre biran önce ulaşmak için acele ederler..
Eşyalarını yerliler taşımaktadır.Birara yerlilerin anlamsız yere durduklarını görürler..Acele yanlarına giderler ve çabuk olmalarını söylerler..
Yerliler cevap vermez ve sessizce beklemeye devam ederler..Batılı arkeologlar telaş içindedirler.Arkeologlardan birisi yerlilerden birine'Niçin beklediklerini' sorduğunda,yerli:
'Ruhlarımız geride kaldı' der..
geride kalanlar hep anı oluyor.bazıları yazgı,bazıları kader,bazılarıda güzel tebessümler andırıyor insan üzerinde.
Geride kalan....Ewet gene gittin peki hiç düşündün mü ya hep geride kelıp seni bekleyen ben olmasaydım o zaman nereye dönecektin? ? ?
Geride kalıp beklemek acı verir geri geleceğini bilseniz de...
sadece yazgı:P
kalmak isteyendir zaten...
geride kalan sıçan...
çocukken yapardık; tabii arkada kalan derdik ama geride kalan da aynı şey..
bir grup çocuk deliler gibi koşmaktadır, bitişi tespit edilen bir yere doğru ve yarış biter, sonuncu sıçan olmuştur
Geride kalan acılarım, kederlerim....