ateşten gömlek sizce ne demek, ateşten gömlek size neyi çağrıştırıyor?
ateşten gömlek terimi Nevâ ´´ tarafından tarihinde eklendi
ateşten gömlek terimi Nevâ ´´ tarafından tarihinde eklendi
© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
giy ateşten gömlekleri bir bir yansın üzerin.. ve dahi..
kır topraktan çömlekleri.. zaten tedirgin halim..
bir benim,bir bendim ve bir kendim ortadayım..
bitmez derdim,bu hal beni yer bitirir bildim..
sagopa...
'You Only Live Once' (1937)
Fritz Lang
Sagopa Kajmer'in seslendirdiği bir parçadır.
Başka türlü düşünürsek, ölümün bir iyilik olduğunu umduracak bir sebeb bulunduğunu da görürüz... Ölüm iki şeyden biridir; ya bir hiçlik ve büsbütün şuursuzluk hâlidir, yahut da herkesin dediği gibi ruhun bu dünyadan ayrılarak başka bir dünyaya geçmesidir... Ölüm bir şuursuzluk, deliksiz ve rüyâsız uyuyan bir kimsenin uykusu gibi bir uyku ise, o ne mükemmel, ne tam bir kazançtır! Bir kimse, hiç rüya görmediği bir gecesini düşünerek, bunu hayatının öteki günleri ve geceleriyle karşılaştırsaydı, bütün hayatında bundan daha iyi ve daha hoş kaç gün ve kaç gece geçirmiş olduğunu da bize söyleseydi, sanırım ki herkes, değil alelâde kimseler, Büyük Kral bile, hayatında böyle pek az gündüz ve gece bulurdu... Ölüm bu çeşit bir uyku ise, büyük bir kazançtır; çünkü öyle olunca, zamanın bütün akışı, tek bir gece gibi gözükecektir... Ama ölüm bizi bu dünyadan başka bir dünyaya götüren bir yolculuk ise ve herkesin dediği gibi bütün ölenler başka bir dünyada yaşıyorlarsa, Hâkimlerim, bizim için bundan daha büyük ne iyilik olabilir? Gerçekten öteki dünyaya vardığımızda, bu dünyada doğruluk iddia eden kimselerden kurtularak, denildiği gibi asıl doğruları veren gerçek hâkimleri, Miros'u, Rhadamanthes'i, Acokos'u, Triptolemos'u, doğru yaşamış olan yarıtanrıları bulacaksak, bu yolculuk hiçbir zaman bir ceza olamaz... Bir kimse orada Orpheus'a, Musatas'a, Hesiodas'a, Homeros'a kavuşacaksa, bunun için ne vermez ki? Hayır, bu doğru ise, bırakınız bir daha - bir daha öleyim... Hele Palamedos ile, Telmon oğlu Aias ile, haksız bir hüküm yüzünden ölen eski kahramanlarla buluşmak bizim için ne yüksek bir şeydir! Kendi sonumu onların sonu ile karşılaştırmak benim için ne büyük bir zevk! Hepsinin üstünde, burada olduğu gibi öteki dünyada da öz ve yanlış bilgeliği araştırmamı ilerletebileceğim, kimin bilgiç, kimin cahil olduğunu anlayabileceğim... Hâkimler! Büyük Troia seferinin önderi Odysseus'u, Sisyphos'u, kadınlı erkekli daha birçoklarını deneyebilmekte ne büyük bir zevk var! Onlarla konuşmakta, onların arasında yaşamakta, onlara sorular sormakta ne sonsuz bir zevk olacaktır! Orada hiç şübhesiz, sormak yüzünden ölüme mahkûm edilmek tehlikesi de yoktur... Bizden daha mesut olduktan başka, doğruyu söyleyen orada ölmez de olacaktır... O hâlde, Hâkimler, siz de benim gibi ölümden korkmayınız! Şunu biliniz ki, iyi bir insana, ne hayatta ve ne de öldükten sonra, hiçbir kötülük gelmez... Onu ve onun gibileri tanrılar daima korurlar... Benim yaklaşan sonum, sadece bir tesadüf işi değildir; tam tersine, apaydın görüyorum ki, ölmek ve böylece bütün acılardan büsbütün kurtulmak benim için daha değerlidir... İşte, içimden gelen işaretin alıkoymamasının sebebi budur... Yine bunun için, beni mahkûm edenlere ve beni suçlayanlara asla kızmıyorum... Onlar bana iyilik etmeyi bile bile istememişlerse de, bana hiç de kötülük etmemişlerdir... Onları ancak, bana bilerek kötülük etmek istediklerinden dolayı kınayabilirim...
Sizden dileyeceğim birşey daha kaldı: Çocuklarım büyüdükleri zaman, Atinalılar, faziletten çok zenginliğe yahut herhangi bir şeye düşkünlük gösterecek olurlarsa, ben sizinle nasıl uğraşmışsam siz de onlarla uğraşınız, onları cezalandırınız; kendilerine, kendilerinde olmayan bir değeri verir, önem vermeleri gereken şeye önem vermez, bir hiç oldukları hâlde kendilerini birşey sanırlarsa, ben sizi nasıl azarlamışsam, siz de onları öyle azarlayınız... Bunu yaparsanız, bana da, oğullarıma da iyillik etmiş olursunuz...
Artık ayrılmak zamanı geldi, yolumuza gidelim! Ben ölmeye, siz yaşamaya... Hangisi daha iyi? Bunu Tanrı'dan başka kimse bilmez...
...
Giyenler insanlık tarihine mal olur,giymeyenler sıradanlaşır.