Ah içki içemem
Sigara tüttüremem
İçimde neleri öğütürüm ben
Tozlarına bulanır düşlerim
Kendime gelemem
Kaçıncı mevsimi yaşamışken
Ayışığında doğdum
Ayışığında öleceğim
Ne rüzgâr
Ne de yağmur
Almıyor ateşimi
Söndüremiyor hasretimi
Kelimelerim çöpe atılmış
Öyle öksüz ve kimsesizler ki
Sesi solukları kesilmiş
Duygunun zerresi yok bu yağmurda
Öyle sahipsiz kalmış küçük yüreğim
Bir damla ile ürperen
Hiçbir yağmur
Kesmiyor beni bugün
İçim bir karışık
Sus pus olmuşsam
Sebebi var
Anlatmıyorum artık kendimi
Önce sevgiler sökülüyor cümlelerden
Yerine bilindik rutin
Hayatı ağırdan alan kovan kelimeler sarar her yeri
Mevsim yaz olsa da
Yürekte derin bir sonbahar
Her yerde anıların yaprakları
Susmuş bu gece,
Ben susmuşum.
İçimden yüreğimi koparmışlar,
Dağıtılmış bir ordu gibi,
Gelecek çok hükümsüz.
Gece çok karanlık
Bu yürekte çok büyük bir boşluk var
İçim acıyor yine
Bu kadar yüreğine gelinmez ki insanın
Biraz uzak durun yeter
Her gelişlerde bir çırpınış kalıyor
Bugün rüzgârı yüzümde istemiyorum
Başka bir şeylerin izi var hissediyorum
Hissettikçe üzülüyorum
Sessiz bir düş gibi hüzünleniyorum
Grilerim doğuyor yüzüme
Rüzgâr sakın gelme
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!