Çok huzursuz bir geceydi
Yüreğim parçam parça
Yıkıntılarımı toplayamadım dağınık kaldım
Gözyaşlarım hala yanaklarımda
Gözlerim çok acımakta
Bir şeylerin izi kalmış
Başımı alıp giderim
Susarım desem yalan olur
İçim hiç susmaz
Sıkılsam da dünyadan
Yaşamak lazımmış
Öğretiliyorum yüksek boyutta kalıyorum
Küçüğüm küçücüğüm
Yaşlı gözlerle bakma bana sakın
Yüreğim seninki kadar kırılgan
Seninki kadar ürkek işte
Hiçbir damlasına dayanamam
Dayanamıyorum küçüğüm
İlk adımda öğreneceksin
Yollar yürümekle başlar
Gittiğin her yer senindir
Kimsenin değil
Alıyorsan nefes
İçin senindir
Bir alevin içindeysen
Hiçbir şey ölmez
Yandığın kadar özgürsün
Dayandığın kadar bilge
Hayatı seçemezsin
Yarım bir hikâye
Hiç olmaz mı sanki
Hangimiz tamamdık
Birbirimize kulplar taktık
İster istemez sürükledik
Geri dönülmez zamanı
Fena halde kandırıldık
Şehrin en yabancı
İnsanı ben oluyordum
Yavaştan bir bilinçli hareketti benimkisi
Ne görsem hayallerim öykünüyordu
Belli belirsiz bir şeylerin içine dalıyordum
Değmesin isterdim gönlüme
Hüzünler
Hüzünlerin içinde
Garip bir yalnızlık
Acıların yağmuru
Bırak
Kim bilir kaçıncı hasret akşamı
Bu kaçıncı içtiğim yalnızlık şerbeti
Gökyüzünden yıldızlar şımarık çocuk gibi
Yanıp sönmekte bir hüznün baharında
Bakan gözlerle dalga geçmekteler
Bir ufka sığmayan hayallerim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!