Necdet Uçan Şiirleri - Şair Necdet Uçan

arkadaşını
kardeşini
dostunu
yoldaşını
yol bitmeden
yüzüstü

gök delindi
gök delindi
ilk görenler gökdelende
sağanak nasıl yağacağını şaşırdı
bir o yandan
bir bu yandan

güneş doğuyor çok şükür
dünya dönüyor
kardelen
yükseltilerden selam veriyor
soluk alıp veriyor canlılar
hava, su yerinde

masum gecelerde
göz kapaklarının
kapanmaya isyanındaki çaba
ve bu kente karanlığın çöküşüne
karşı duruşta saklıdır
göz kırparak

öyle görünüyor ki
hiçbir koşulda
kötülükler silinemeyecek yeryüzünden
her gün
akıllara durgunluk veren
bir başka versiyonu

nasıl da nazlanırsın
gizlene saklana
utana sıkıla
suç işlercesine
aklana paklana

algılar
ifade biçimleri
yansıtmalar farklıdır
kimi
dokunarak
elini tutarak

hayatta asla
güçlüyüm
dayanırım
unuturum demeyeceksin
gün geliyor
peş peşe yıkımlar

bizim kuşaktı
yirmisinde yüreği
aydınlatmacı
öğretmen emeklisi

çevreye duyarlı

baraj altında kalan
güzellikler gibiydi
duygular
orada olduğunu bildiğin halde
ulaşamadığın
kaybolmamasına çaba sarf ettiğin