kim yordu seni
kim yordu
hüznün bini bir para
acılar gırla
yüzün soldu
biliyorum bunların hiçbiri
insanlık okulunun
bilgiye ulaşmanın
donanımlı olmanın öğrencileriyiz
daima
ve yaşam boyu
zaman ve yer tanımadan
her adli nöbette
son olsun diyorum
son bulsun istiyorum
artık gitmek
o soğuk yüzleri
görmek istemiyorum
göğe uzanmış da
bulutların arasında
rengarenk
kelebeklerin dansını
ağaçların kardeşliğini
taç yaptığın çiçekleri
omuz omuzaydılar
sırt sırta
yan yana
koyun koyuna
kimisi öpmüştü kundaktaki çocuğunu
kimisi vedalaşmamıştı
sadece yüreğin söylediği değil
ağırdır şiir işçiliği
böcek çiçek
sevmek sevilmek meselesi de değil
toplumsal sorumluluktur yükün
duygudan yontarsın bazen
elimde değil
gökyüzünün maviliğini sevmek
göz renginin
ve denizin mavisini
huzur veren yanını
ve masumluğunu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!