Necdet Erem Şiirleri - Şair Necdet Erem

Ağladım,
Batmak için doğan güneşe,

Ağladım,
Yaşamak için,
Bin çileye katlanarak,

Ne her şeyi bilen,
ne de hiçbir şey bilmeyen hiçbir kimse yoktur.

Bilgiler özel olduğu için,
hiç kimsenin bilgisi bir diğerinin aynısı değildir.

Haklı olduğun sürece,
Ne denizin hiddeti havanın şiddeti,
ne düşmanın husumeti seni korkutmasın.

Çünkü seni ismi rahmanisi ile arzi ve semavi belalardan, adil ismi ile düşmanlardan koruyacak, düşmanını da kahir ismi ile cezalandıracak MUİNUDDUFA adili mutlak bir RABBİN VAR.

Cehalet insanı, boğduğu zaman,
Yetiştin zalime, vermedin aman.
Adın anılıyor, inan her zaman,
Alemlere Rahmet, sevgili Nebi.

İnan ki candan, özledik seni,

Aşka davet etme, o bana yasak.
Aşk denilen duygu, insana tuzak.
Mecazi aşklar, Mevla’dan uzak.
Mevla’dan ayıran, aşkı istemem.

Geçiyor ömürler, ah-u vah ile,

Varlığa rahmetti, senin doğuşun,
İlahi müjdeyi, insanlığa sunuşun,
Zulmü ürkütüyor, vakur duruşun,
Tut elimden kurtar, nolur Efendim.

Hıradan dünyaya, doğan güneşsin,

Takılı kaldı gönlüm, zülfünün tellerine,
Ellerim hasret çeker, kardan ak ellerine,
Seni sorup dururum, şu sabah yellerine,
Belki senden bir haber, bana getirir diye.

Ayrılalı günlerim, nasıl geçer bilemem,

Hasretin içimde, bir ateş gibi,
Her gün biraz daha, büyüyor GÜLÜM.

Bırakıp gittiğin, o günden beri,
Gözlerim hep seni, arıyor GÜLÜM.

İnsan hayatı anlamsız yaşanacak kadar ucuz, amaçsız harcanacak kadar değersiz, sadece beslenme ve üremeye tahsis edilecek kadar basit değildir.

Hayatı,
Çoğalmak için üreme,
beslemek için beden büyütmekten ibaret görenlere ne ad verilir.

Ölümün mahkumu olan,
İmanın ve ibadetin, muhtacı ve mecburudur.

İnsanlığa İman ve İbadetin insan hayatına kazandırdığı değer,
gerçek manası ile izah edilip ikna edilerek ihtiyaç derecesi his ettirilmeli.