Necdet Erem Şiirleri - Şair Necdet Erem

Beni sen yarattın, senin kulunum,
San kulluğumda, izzet bulurum.
Bilirim nihayet, bir gün ölürüm.
Ölmeden ölümü, anabilseydim.

Ey Dost,
Akıllı insan,
HAYATİ ÖNEM TAŞIYAN her hangi bir haberi getiren kişinin,
sadakat ve doğruluğunu araştırmadan gerekli tedbiri alındır.

Dikkate alınması gereken, haberi getirenin dürüstlüğü değil,

Hayatı tatlı bir yalan,
Ölümü acı bir gerçek olarak adlandıranlar;

Ölüme hazırlıklı olmadıklarından dolayı,
hayatın ACISINA VE ALDATMASINA RAĞMEN,
YAŞANMASI GEREKTİĞİNE kendilerini inandırmaya çalışıyorlar.

Evet yaşam sonucu itibariyle anlamlı ve amaçlı ise;

Çok güzel, çok değerli ve gerçekten her ne pahasına olur ise olsun son nefese kadar uzatmaları ile beraber yaşamaya ve yaşanmaya değer.

Tabi yokluğa mahkum edilmiş, her anı hayati tehdit ve tehlikeler ile dolu, zorlu ve zorunlu bakteriyel anlamsız ve amaçsız bir yanılma, aldanma ve yorulma değilse!

İstemek!
amaca varmak için atılan ilk adım,
teşebbüs ise ikinci ve inandırıcı kanıtı.

İnsan istedi mi,
farkına varmadan ilk adımı atmış olur.

Aşk denilen, gizli ağa,
Tutulup düştüm tuzağa,
Gidemedim ben uzağa,
Nolur dostlar çözün beni.

Kapandı bütün yollarım,

Mazi ma-dum, (yok)
müstakbel mevhum. (olmadığı halde var sanılan.)
Gerçek hayatımız ise,
içinde yaşadığımız geçmekte olan şu andır.

İşte gerçek ömrümüz,

Ben aklı olup ta,
İnanmayan insanın varlığına inanmıyorum.

Çünkü akıl insanın inanma his veya organıdır.
İnanmadığını iddia edenlerin inkarı,
inanmadıklarından değil,

Ahlak adaletin kayağı.
adalette, mülkün temelidir.

Ahlaklı insanlar adaleti ikame eder.
Adalette, insanların ahlaklarını koruma altına alıp,
güven ve emniyet içinde huzurlu bir yaşam imkanını sağlar.

Kınalı Kuzum, Aslan şehidim.
Yerin cennet olsun, şanlı yiğidim.
Dağları haine zindan eyledin.
Seni pak anlından, öpmek isterim.

Bilirim yolundan değilsin pişman.