Necdet Erem Şiirleri - Şair Necdet Erem

Feveranım inan, zalim nefsedir.
Ağlasa yüreğim, yansa yüreğim
Bilirim, tüm çabam, bir bahanedir,
Ağlasa yüreğim, yansa yüreğim

Allahtan gayrıya maşuk denilmez,

Misal-i musağğardır, tüm kâinata insan,
Zerreden kürrelere, bunu söyler her lisan,
Eşref-ul mahlûkattır, halife yeryüzüne,
Görünmez bu makamlar, münkirlerin gözüne.

Muhatap seçilmiştir, aciz haliyle insan,

Ey gönüller sultanı sen sefa geldin.
Kutlu olsun insanlığa, dünyayı bir daha teşrif edişin.

Her asrın çorak topraklar gibi çatlayan dudaklarına,
Firdevs cennetinin havz-ı kevserinden bir kadeh muhabbet şerbeti sunduğun gibi,
şu asrın yanmaya yüz tutmuş ciğerlerini serinletmek için engin şefkat denizinden bir tas ab-ı hayat sun.

Samimiyet ile çalınan kapılar açılır,
isteklere cevap verilir.

Meşru ve makul istekler,
sabır ve samimiyet ile gerçekleşme şansı kazanır.

Bildim ey canlar canı,
Sen canımdan içresin,
Cümle âlem arar seni,
Kimse bilmez nicesin.

Sen mekândan münezzeh,

Zalim Yahudi’ye eylesin lanet,
Mazlum Filistinli az daha sabret.
Dünya zaten inan, mü-mine gurbet.
Saadet bizlere ahirettedir.

Rabbin çok adı var, biride Sabur.

AKIL

Aklını Allah vermiş, dünyada rehberindir,
Doğru kullanır isen, kurtuluş sebebindir.

Sırlara şifre kılmış, onu yoktan var eden.

Şehidim verdi canı, mukaddesat uğrunda,
Arşa çift kanat uçtu, şehit olup sonunda.

Ama gel gör ki bu gün, O şehidin evladı,
Sanki düşman ceddine, anmıyor şanlı adı.

Yaralı günümden, elimden tuttun,
Derdime dermanım, olursun sandım.
Sevgiden, dostluktan, bana söz ettin.
Söylediğin sözde, durursun sandım.

Bir çıkmazda iken, çıktın önüme,

Yoklukların arasında, ben tek varlık seni buldum.
Fani kadehi boşalttım, bekadan hayat doldurdum.

Baktığım her yerde varsın sen mekândan münezzehsin,
Kâinata sığmam derken, mü-min kulun kalbindesin.
Büyük küçük yoktur sende, sen acizden mukaddessin.