Necdet Durmaz Şiirleri - Şair Necdet Durmaz

0

TAKİPÇİ

Necdet Durmaz

Belli; ocakta gül yanıyor!
Kaynayan sudan buhar,
Ateşten duman ayrılmıyor…

Nesi tezat?

Devamını Oku
Necdet Durmaz

Düştü; çerçevedeki resim.
Taştı; düştüğü yerde çoğalan bekleyişim…

Güz döneminde hüzün ve sabır.
Ey aşka açılan kapı,
Hazırlan; zemheride örtünmeye ne kaldı?

Devamını Oku
Necdet Durmaz

Özge bir oyundu, oynanan.
Çapraz sorgularda, kardelen;
Ateşin nedendir(?) senin,
Açmazında toprak ve güneş!

“ bu oyunda diriliş,

Devamını Oku
Necdet Durmaz

Yine bir sara nöbetinde,
Melânkoli…
Kuşanmış bütün silahlarını, aşk;
Çalınmaz kapımda!
Sudan örme duvarlar gibi; parlak,
İnceden sızan bir ışık,

Devamını Oku
Necdet Durmaz

Beynin sadeleşir kesirlerinden,
İnce bir ipte netleşir sonun.
Hesabın görünmez aynalarda,
Görünse de her kare, muammalarda…

Sanki ben mi yarattım?

Devamını Oku
Necdet Durmaz

bir adımda geçilir de dünya,
bir adın kalır ayak izinde…

güneşe doğru yürürken
hayatı; gölge gibi sürütürüz de ardımızda
zamanın; an’da boğuluşuna tanıklık ederiz…

Devamını Oku
Necdet Durmaz

Mil çektim gözlerime!
Aşkından,
Âlemi görmesin diye...

Kurşun döktüm yüreğime!
İsminden,

Devamını Oku
Necdet Durmaz

Duydum;
Paspası cansızmış!
Gücendim…
Bendekini yoluna serdim.
Bir çocuk edasıyla,
Boylanıp karşısında:

Devamını Oku
Necdet Durmaz

Hisler, tabutuna dönünce,
Mahrem duvarları yıkılır;
Yüzün görünür…

Sözler, dile gelince,
Kalbin sırrı çözülür;

Devamını Oku