Necati Ocakcı Şiirleri - Şair Necati Ocakcı

Kan akıttık, bu toprağa
Rüya bizim, gerçek bizim
Ormanından, tek yaprağa
Bu Türkiye, hepimizin.

Doğu bizim, batı bizim

Taç edip başıma, nurlu geceyi
Kandil’in şavkına, baksaydım keşke
Dilde küfürleşen, cümle heceyi
Odun niyetine, yaksaydım keşke.

Bereketin feyzi, bitmesin diye

Kimler geldi, kimler geçti
Dünya fani, dostlar fani
On binler, yüz binler göçtü
Dünya fani, dostlar fani.

Çırak, usta, yazan, çizen

Ömrü hep fırtına, rüzgârın gülü
Çocuk deryasında, yüzer öğretmen
Uygarlık yolunda, açılır dili
Leb demeden anlar, sezer öğretmen.

Ayrı bir asalet, ayrı bir gurur

ARARIM

Zamanla mekânla, işim yok benim
Sırlar ötesinde, yollar ararım
Kirden arınır mı, diye bedenim?
Kardan daha beyaz, ballar ararım.

Basmayın yarama, derindir derin
Hangi yöne dönsem, irin akıyor
Altına girsem de, yedi kat yerin
Beynime yıldırım, şimşek çakıyor.

Eskiden her sabah, kalkardık erken

Katıksız aşkımın, sevda yüküne
Yıllarımı verdim, dermansız kaldım
Aşk ağacının, indim köküne
Söke- söke bittim, ormansız kaldım.

On derdin beşine, girdim çoğu kez

Sormak için geldim, suçum ne diye
Önünde diz gelsem, affeder misin?
Kalbim; parça- parça, böldüm yediye
Dilim- dilim dilsem, affeder misin?

Çamurlu yollardan, zar- zor çıkarak

Dünya denen yükün, altında kaldım
Neye, kime baksam, kısmen özürlü
Boş verip; engini, yokuşa saldım
Ağlasam bir türlü,gülsem bir türlü.

Rızk için toprağa, tohumlar ektim

Bilmezsin heceden, aruz, vezinden
Üstelik anlamaz, kimse sözünden
Herkes şair oldu, senin yüzünden
Tarzında yetersiz, az oğlu azsın
Bırak da; şiiri, şairler yazsın.