Ne duru var, ne durağı...akıyor sus...ko ...

.

Son sözle irkildi güleç yüzüne yamanmış yalanları
Tartmadan taşıyan gamsız yanı
Öze deyiş bunca aradan sonra nasıl da sarstı
Titremeyi unutmuş tini, yanıyor canı
Korkmamayı giyinmiş korkak çıplaklığı belirir
Aşikâr gerçekliğiyle dövünür,

-kırılmamalıyım!

Çıktığı yollardan da hiç dönmemişti
Yollar kırıldı, yerler yarıldı her yardan bir can aldı
Emekli olmuş penceresinden seyrederken dünyayı
Parçalarında ışık saklı koca bir vitraydı
Her emekten bir kırık, her kırıktan biraz katık
Hangi söz duyulsun ki tozu yalana katsın
Arınsın oluşu parlasın canlılığı

Son sözle irkildi karanlık
Son söz
Sonunda susmaktı...

04.05.07